Net voor Karel Sabbe vertrok naar Tennessee om de Barkley Marathons voor een derde keer te betwisten, sprak zijn sponsor Polar hem nog over onder meer zijn voorbereiding. En die is niet min … Karel Sabbe geeft ons een inkijk in zijn trainingsaanpak.
“Na de vorige editie heb ik het een halfjaar rustig aan gedaan. Ik heb met mijn gezin een lange reis gemaakt door Amerika en het deed deugd om niet voor dag en dauw te moeten opstaan om nog wat kilometers te malen. In september heb ik mijn trainingen hervat en twee maanden aan een traag volume getraind, gevolgd door nog een blok van twee maanden met intervaltraining om mijn drempel te verhogen. De laatste twee trainingsmaanden waren dan vooral gericht op het trainen van hoogteverschillen en hoogtemeters.”
“Het idee van mijn trainingsvoorbereiding was om de hellingsgraad van de doelwedstrijd te evenaren. In het geval van de Barkley is dat gemiddeld 20% stijgen en dalen. En dat is ook effectief wat ik gehaald heb. Soms op het asfalt, omdat je dan hard bergaf kan lopen, zonder het risico te lopen om je voet om te slaan. Soms op gelijkaardig terrein als dat van de Barkley Marathons, met losse bladeren, losse takken en braamstruiken waarbij je dan extra moet opletten hoe je je voeten zet.”
“Ik ben voor het eerst ook op trainingsstage geweest. Zoals de echten! (lacht) Het probleem in Vlaanderen is dat de hellingen hier slechts 30-35 meter hoog zijn. Tijdens mijn vorige deelnames merkte ik dat de lange afdalingen zwaar waren voor mijn bovenbenen. Ik had wel het volume getraind, maar 30 seconden dalen is iets anders dan 20-30 minuten dalen tijdens de wedstrijd. Daarom ben ik een week naar Gran Canaria getrokken, zoals wielrenners dat doen, om hoogtemeters te maken en liep ik er heuvels van 500-600 meter op en af.”
Unfinished business
“De motivatie om er dit jaar opnieuw te staan was dan ook groot. Sabbe: “Mijn motivatie kan ik in twee woorden samenvatten: unfinished business. Ik trok tweemaal naar Tennessee met de intentie om te finishen en ik was niet tevreden met minder. Vorig jaar ging het 3,5 rondes goed, maar liep het toch mis. Die teleurstelling heeft me nog lang achtervolgd waardoor ik de rest van het jaar geen wedstrijden – behalve de Marathon du Mont Blanc op uitnodiging van Polar – heb meegedaan.”
“Maar de Barkley is een ongelooflijke ervaring. Elke keer leer je tijdens je training meer over jezelf, je mindset en hoe je een sterke atleet en persoon kunt zijn. Als je het vergelijkt met een FKT (Fastest Known Time, een snelheidsrecord voor een hardloop- of wandelroute; red.), kun je daarvoor een voorspelbare planning maken en uitvoeren, maar de Barkley is zo verrassend en uniek dat het een enorme aantrekkingskracht heeft om eraan deel te nemen.”
“Ten opzichte van vorig jaar voel ik me fysiek fitter dan ooit, en ben ik mentaal wellicht ook veerkrachtiger dan ooit. Ik heb enorm veel geleerd uit mijn vorige twee deelnames en ga dan nu ook alles op alles zetten om te finishen. Ik ga niet voor de “fun run” of voor 4 loops, ik ga om te finishen. Derde keer, goede keer, zeker?”
En zo geschiedde.
— Met dank aan Polar —
