Zo verliep de eerste marathonervaring van Freek Braeckman: ‘Ik ben in tranen uitgebarsten’

De ontlading na die (eerste) marathon is een gekend fenomeen onder de lopers, zo ook bij Freek Braeckman, die in het nieuwste running.be magazine zijn marathonervaring deelt.
VTM-journalist en presentator Freek Braeckman heeft ondertussen twee marathons op zijn looppalmares staan. Voor running.be magazine vroegen we hem naar zijn bevindingen over de ‘mythische afstand’. 
(…) 
Vier jaar geleden heb je in New York je eerste marathon gelopen. Hoe blik je daarop terug? 
“Dankzij de schema’s en de vele tips van Energy Lab-coach Paul Van Den Bosch stond ik goed voorbereid aan de start. Aan motivatie was er zeker geen gebrek, want mijn deelname stond in het teken van het goede doel, de Mediclowns. Maar onderweg maakte ik heel wat beginnersfouten: veel te snel starten, bevoorradingsposten overslaan, te weinig eten, … Daar heb ik de laatste 10 km heel veel spijt van gekregen. Na goed 25 km begon ik last te krijgen van krampen. En dat nog wel in zowel mijn quadriceps als mijn hamstrings. Het enige wat ik kon doen, was me vastgrijpen en hopen dat het snel zou overgaan.” 
Uiteindelijk heb je die marathon wel uitgelopen. Bovendien in een tijd net onder de vier uur, een resultaat waar velen alleen maar van kunnen dromen. Heb je ondanks de pijntjes toch wat kunnen genieten onderweg? 
“New York blijft natuurlijk een indrukwekkende stad. Strawberry Fields, het herdenkingsmonument ter ere van John Lennon die hier bij Central Park in 1980 werd doodgeschoten, is iets speciaals voor mij. Dat geldt ook voor het Guggenheim Museum, dat ook op het marathonparcours ligt. Ik verheugde me al op de aanblik, maar dat viel tegen. Ik kwam aan de aankomst zonder het beroemde gebouw gezien te hebben. Tot ik op Strava keek. Bleek dat ik net ter hoogte van Guggenheim die krampaanval had gekregen. Meer nog, ik had me zelfs aan het gebouw vastgeklampt. (Lacht) De aankomst herinner ik me wel nog goed. Na de finish was het nog even stappen om bij mijn vrouw en kinderen te komen, die me onderweg een paar keer hadden aangemoedigd. Die ontmoeting was heel emotioneel, ik ben toen in tranen uitgebarsten. Het mooie aan de marathon is de onderlinge verbondenheid tussen de lopers. Je bent precies op pad met duizenden dikke vrienden, maar eigenlijk ken je die mensen van haar noch pluim.”
Lees het volledige interview in running.be magazine. Nu in de winkelrekken, in de webshop of hier digitaal.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?