Cassie De Pecol, 28-jarige Amerikaanse uit Connecticut, liep van Thailand tot Honduras tot Noord-Korea: een meer dan epische trip! Momenteel traint Cassie voor haar 5de Ironman (Florida). Waar ter wereld ze zich ook bevond, ze week zelden tot nooit af van haar strikte trainingsschema. Runner’s World kon Cassie strikken voor een interview. Wij haalden er enkele interessante passages uit, wie weet kan haar verhaal je inspireren…
Hoe kwam je erbij om deze uitdaging aan te gaan?
“Eerlijk gezegd was het me niet zozeer om het record te doen. Ik wou vooral een positieve boodschap uitdragen en verandering teweegbrengen, hoe kleinschalig ook. In mijn jeugd zag ik hoe negatief vele landen en culturen in het nieuws afgeschilderd werden. Hierdoor worden Amerikanen op den duur bang om nog hun land te verlaten… Met mijn ’tocht’ wilde ik graag de grenzen breken of toch op z’n minst kleiner maken, en tonen hoe de wereld en de mensen er écht uit zien. Ik steek niet onder stoelen of banken dat mijn recordpoging me meer geloofwaardigheid gaf om de nodige fondsen te verwerven. Maar mijn missie bleef mijn nummer één prioriteit.”
Hoe slaagde je erin om te blijven lopen tijdens je reizen?
“Meestal ging ik ’s morgens lopen. Doorgaans een uur of twee, afhankelijk van hoeveel tijd ik had. Ik hou gewoon zo van de ochtend: de typische geur van koffie en brandende kachels, mensen die vriendelijk goeiemorgen zeggen, verkopers die hun waren uitstallen op de markt… Dat is overal ter wereld hetzelfde! Ik zorgde altijd dat ik mijn smartphone bij me had om foto’s te nemen want ik wou echt wel ten volle genieten van elke bestemming. Sowieso probeerde ik zo weinig mogelijk af te wijken van mijn trainingsschema voor de Ironman. Soms wisselde ik wel eens een training met een andere, bijvoorbeeld als ik een zwemtraining moest doen maar geen zwembad in de buurt had die dag.”
Welke uitdagingen heb je zoal ervaren tijdens je runs over de hele wereld?
“Veiligheid blijft toch een heikel punt in bepaalde steden, meer bepaald voor vrouwen die alleen lopen. Dat was bijvoorbeeld het geval in Tegucigalpa (Honduras), wat bekend staat als de meest gevaarlijke hoofdstad ter wereld. Er is dan wel geen oorlog maar wel onmetelijk veel geweld. Ik ging er lopen bij zonsondergang. Misschien niet zo veilig maar ik ben heel koppig. Als ik wil gaan lopen, dan kan weinig me tegenhouden… Ik ben natuurlijk wel voorzichtig dus ik neem altijd mijn gsm mee, draag geen uitdagende kleding en zo. Na die run heb ik een aantal stories gepost op Instagram voor vrouwen die zich misschien afvragen hoe veilig – of onveilig – het is om te gaan lopen in steden die geen al te beste reputatie hebben op vlak van veiligheid. Ik vond dit een goeie manier om hen te helpen hun angsten te overwinnen en het bewustzijn te verhogen voor deze problematiek.”
Welke loopspullen en gadgets kan jij echt niet missen?
“Een sportbeha, ON loopschoenen, headphones, mijn identiteitskaart, wat cash geld en mijn bankkaart, en mijn smartwatch. Ik hou het basic, ik heb niet superveel nodig behalve goeie schoenen en de natuur. Voor de rest hoeft lopen niet ingewikkeld te zijn. Comfort en veiligheid komen op de eerste plaats, dan pas gadgets.”
