De meest gênante loopervaring van Maarten Vangramberen

Maarten Vangramberen staat op de cover van ons maartnummer. Geen toeval, want we kunnen rustig stellen dat het VRT-sportanker sportverslaafd is.

“Ik ben zeker sportverslaafd. Ik loop elke dag tussen de 5 en de 20 km, afhankelijk van hoeveel tijd ik heb. Ik moet voelen dat ik gesport heb. Ik weet dat je af en toe rustdagen moet inlassen, maar ik heb het er moeilijk mee. In mijn trainingsperiode voor de marathon van Valencia nam ik wel regelmatig rust. Maar even vaak liep ik op die dagen minstens 5 km. Ik heb lopen hard nodig om mij goed te voelen. Pas op, dat was niet altijd zo. Toen ik begon als journalist, begin jaren 2000, heb ik een paar jaar nauwelijks gesport. Ik werkte 7 dagen op 7 en deed vaak dubbele shiften (Maarten combineerde zijn werk voor de regionale zender ROB.tv met zijn job bij de VRT; red.). In mijn hoofd had ik geen tijd om te lopen, terwijl ik het nu veel drukker heb dan toen. (lacht) Na een viertal jaren pikte ik de ‘loopdraad’ weer op, dat was het begin van de verslaving.”

Je loopt veel, dus je maakte onderweg sowieso gênante dingen mee. Vertel er eens eentje … 

“In mei vorig jaar trok ik met mijn goeie vriendinnen, Saartje Vandendriessche en Cath Luyten, naar Spanje om te fietsen en een gemeenschappelijke vriendin te bezoeken die er een boot heeft. Ik loop overal, dus dat was toen ook het plan. Helaas had ik niet zo zorgvuldig ingepakt. Ik had alleen mijn loopschoenen mee, een lange loopbroek en een fietsonderhemdje. Maar niet lopen, daar was geen sprake van. Ik trok aan wat ik had en ging op pad. Dat fietstruitje was redelijk nauwsluitend en mijn halve buik was ontbloot. Ik zag er op z’n zachtst gezegd ‘very gay’ uit. Ik dacht wel: och, hier kent toch niemand mij. Tijdens dat loopje raakte ik de weg kwijt. Zo kwam ik terecht op de drukke dijk van Roses, waar het krioelde van de toeristen. Ik zakte bijna door de grond van schaamte. Uiteindelijk ontmoette ik mijn vriendinnen op een zonnig terras – ze kwamen uiteraard niet meer bij van het lachen. We zijn daar nog blijven zitten. In die prachtige looptenue, ja. (lacht) Ik denk dat ze daar in Spanje nog altijd spreken over die ene rare loper die er eens de dijk heeft afgestruind.”

Het volledige interview met Maarten lees je in ons maartnummer (nu in de winkels), of hier digitaal.  

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?