Zoveel sporten dat je ze niet eens meer op de vingers van één hand tellen kunt, da’s vrij indrukwekkend voor iemand met zo’n hectisch beroepsleven. Ambieert Eva Daeleman nog een of andere topsportcarrière of zit het gewoon in de genen? Onze openingsvraag is dan ook niet toevallig of ze uit een sportief gezin komt. Eva bevestigt: “best wel. Mijn vader heeft heel lang gevoetbald en gehandbald. Mijn moeder heeft als kind dan weer aan turnen gedaan. Dat mijn zussen en ik als kind gingen sporten, lag dan ook voor de hand. Ik heb net als mijn mama geturnd.”
En een meisje als jij heeft natuurlijk ook aan ballet gedaan?
Eva Daeleman: “Help! Daar heb ik een trauma aan overgehouden. Ik ben eigenlijk helemaal niet goed in de typische meisjessporten. Ik haat dansen? tenzij tijdens een avondje uit en als ik in de mood ben. Maar echte danspasjes? bwah. Ik genoot als meisje veel meer van het schoolvoetbal. Daarnaast deed ik ook aan atletiek en meer specifiek dan de korte afstanden en werpnummers. Dat zullen de handbalgenen van mijn papa geweest zijn (lacht). O ja, en dan heb ik ook nog op mijn derde leren skiën. Als ik eerlijk mag zijn, is dat de sport die ik het liefst doe. En het liefst altijd zou doen. Die lucht! Zalig! En nooit katers (lacht)! Alleen moeten ze er nog iets op vinden dat je tenen altijd warm blijven. Lopen in de sneeuw doe ik ook supergraag. Je longen die zich openzetten en dan achteraf heerlijk kunnen douchen: per-fect!”
“Ik hou er wel van om in de namiddag te gaan lopen. Of beter gezegd, ik hou er niet van om ?s morgens te lopen”
Eva Daeleman
Wanneer ben je beginnen te lopen?
“Buiten atletiek, bedoel je? Ik kan me wel herinneren dat ik tijdens de laatste twee jaren van de middelbare school ging lopen tijdens de examenweek. Eigenlijk als het dus echt niet mocht (lacht)! Daarna ben ik dat meer beginnen te doen tijdens mijn hogere studies. Tegenwoordig loop ik tweemaal per week zo’n zestal kilometer. Het hangt natuurlijk wel wat van mijn agenda af, maar ik hou er wel van om in de namiddag te gaan lopen. Of beter gezegd, ik hou er niet van om ’s morgens te lopen. Dat gaat me niet zo goed af, ik heb dan te weinig energie. Eigenaardig, want ik sta bijna altijd op om kwart voor zeven, dus het is niet dat ik helemaal geen ochtendritme heb. Er moet trouwens toch wel wat voedsel in mij zitten. Nuchter lopen lukt mij niet. Hoewel een beetje honger geen kwaad kan, want dan weet ik dat ik mezelf achteraf mag belonen (lacht). Ik let erop steeds gezond te eten. Puur en vers. Behalve in het weekend, dan mogen de remmen los!”
“Ik let erop steeds gezond te eten. Behalve in het weekend, dan mogen de remmen los!”
Eva Daeleman
Je bent superactief op de verschillende sociale media. Neem je dan ook selfies tijdens het lopen?
?Neeeee! Dan zie je er toch niet uit (lacht)? Lopen is zowat het enige moment dat ik social mediagewijs afswitch. Natuurlijk heb ik mijn smartphone wel mee voor de muziek. Als ik ergens niet tegen kan, is het wel het horen van mijn eigen ademhaling. Ik liep eerst met de Runkeeper-app, maar ben overgestapt naar die van Nike. Af en toe sync ik met Facebook zodat ik cheers krijg tijdens een rondje lopen. Krijg ik zo nu en dan een applausje, heel grappig! Een paar keer heb ik ook eens met een Zombie-run app gelopen, puur voor de fun. Dan dreigen de zombies ermee je in te halen. Haha! Eigenlijk zouden er best nog wel wat meer leuke loop-apps ontwikkeld kunnen worden, denk ik. Ik ben fan van de Run-lijstjes op Spotify. Je kan ze kiezen per looptempo. Mijn favoriet van het moment is de HIIT-lijst met z?n recente uptemponummers die je vooruitstuwen. Of de MNM-app! De muziek en het tempo motiveren me echt.”
“Af en toe sync ik tijdens het lopen met Facebook. Zo krijg ik nu en dan een applausje, heel grappig!”
Eva Daeleman
En je gebruikt ook een hartslagmeter? Of loop je meer op gevoel?
“Ik moet! Toen ik me engageerde om aan het wielerbenefiet 1000 km van Kom op tegen Kanker deel te nemen, heb ik mij uitvoerig laten testen. Bleek dat ik al snel aan een heel hoge hartslag zat, terwijl ik me eigenlijk helemaal niet zo voelde op dat moment. Een hartslag van 186 was normaal. Bij een spurtje haalde ik zelfs 204. De oorzaak was een lekje in een hartklep. Dat was dus een eigenaardigheidje van mijn lichaam. Geen probleem, integendeel zelfs! Ik beschik over een goeie conditie, maar ik moet dus wel onder een bepaalde hartslag blijven. Daarom zeg ik sindsdien altijd al grappend tegen mijn medesporters: zeg het als mijn lippen blauw worden, want dan moet ik stoppen.”
Loop je in groep?
“Weet je, ik vind het heel vervelend om samen met iemand te lopen die sneller gaat, want dan voel je jezelf het vijfde wiel aan de wagen. Omgekeerd is ook vervelend. Dus lopen doe ik hier in het Vrijbroekpark alleen. Altijd hetzelfde rondje, anders loop ik verloren (lacht)! Vrienden raden me aan om te variëren of de toer eens in omgekeerde volgorde te lopen, maar dat lukt me echt niet. Een rondje rond het park is zo’n dikke drie kilometer. Een prachtig park is het trouwens. Ik tennis hier ook af en toe in openlucht.”
“Ik loop altijd hetzelfde rondje in het Vrijbroekpark, anders loop ik verloren”
Eva Daeleman
Je radiocollega Roos Van Acker loopt ook in het Vrijbroekpark. Komen jullie elkaar hier soms tegen?
“Nee, eigenaardig genoeg niet. Ik kom wel makkelijk dezelfde mensen tegen hier in het park. Het moet zijn dat die dezelfde momenten leuk vinden om te gaan lopen. En achteraf kom je ze dan tegen in de supermarkt en dan denk je: waar ken ik die nu weer van (lacht)? Ik was vorig jaar op reis in Californië en zag daar heel veel mensen samen sporten. Yoga, hoelahoepen en lopen in groep op het strand… dat had wel wat, dat samenhorigheidsgevoel. Dat was best charmant.”
Waarom beperk je je tot tweemaal zo?n 6 kilometer per week?
“Ik zou meer kunnen, denk ik, maar dan zou ik trager moeten gaan lopen… en daar heb ik weinig zin in. Wedstrijden zeggen me eerlijk gezegd ook weinig. Dan is het te veel van moeten. Ik heb de Start to Run van 5 tot 10 kilometer ook wel geprobeerd… maar, nee. Ik sport graag veel en vaak, maar ik wil er niet in overdrijven. Of er per se in excelleren. Nee, geef mij dan maar veel verschillende sporten waaraan ik plezier beleef. Het streverschap is niet aan mij besteed. Wat mijn collega Saartje Vandendriessche doet ? elke dag voor zes uur uit bed om te gaan zwemmen ? voor ‘de sport’ vind ik superknap. Ze is echt heel fanatiek. Wat zeg ik? Megafanatiek! Ik ga minder diep in één sport en kies meer voor veelheid. Maar wat ik wel met Saartje gemeen heb, is dat ik zot word als ik niet sport. Ik voel me zonder sport, tja, ongezond (lacht).”
Vanwaar die waaier aan sporten?
“Ik heb makkelijk last van mijn knie. Ik besteed trouwens telkens de nodige tijd aan stretchen, want ik voel dat dat echt werkt. Maar goed, die knie… alleen maar lopen zou niet goed zijn voor mij. Daarom ga ik één keer per week zwemmen. In een half uurtje probeer ik dan een dertigtal baantjes te trekken. Daarnaast doe ik ook aan thaiboksen. Toen ik nog in Brussel woonde, heb ik dat via een vriendin leren kennen. Toen ik vervolgens naar Mechelen verhuisde, bleek Swa, de coach van de fitnessclub hier, ook aan thaiboksen te doen. Sindsdien trek ik één uurtje per week uit om met hem te trainen. Hij weert af en klopt nooit terug. Maar goed ook, want mijn uiterlijk is natuurlijk wel een bron van inkomsten voor mij (lacht). De enorme blauwe plek op mijn been kan ik nu heerlijk onder deze lange broek verstoppen! Het grote voordeel is dat ik me tijdens dat uurtje volledig kan en moet concentreren op de techniek van dat boksen… en dat ik zo al mijn zenuwachtige energie kan afreageren. Dat lukt me bij lopen niet, dan slaag ik er maar niet in mijne kop af te zetten.”
“Mijn bokspartner klopt nooit terug. Maar goed ook, want mijn uiterlijk is een bron van inkomsten”
Eva Daeleman
Je nam deel aan de 1000 km van Kom op tegen Kanker en trainde daarvoor zelfs in een hoogtekamer. Ben je dan een fervente fietsster?
“Nee hoor, ik ben een echte salonfietser. Het moet wel wat goed weer zijn (lacht). Op de Tacx voor de tv is wel efficiënt, maar niet heel spannend natuurlijk. Een rondje van zo?n 30 kilometer, Mechelen-Klein Willebroek, langs het water volstaat ruimschoots. Maar die hoogtekamer ben ik wel blijven frequenteren. Anderhalf uur met zuurstofkwaliteit op een hoogte van 3.500 meter komt per beurt neer op een training van drie uur in gewone omstandigheden. En dat voel je.”
“Ook Bikram Yoga heeft zo’n weldadig effect. Dat is yoga in een tot 40°C verhitte ruimte met 50% vochtigheidsgraad. In het begin voelde het alsof ik mijn hele maag ging uitspuwen. Zweten dat je doet! Maar eens je er wat aan went, voel je hoe goed die Bikram Yoga is voor geest, lichaam en gezondheid. Je moet 90 minuten lang tweemaal 26 verschillende houdingen aannemen. Heel relaxerend en de perfecte detox. Ik voel dat ik dan wél lenig ben, wat in het echte leven niet zo is. En hoe heerlijk het is aan de spieren. Ik geraak hier buiten bij het stretchen niet aan mijn voeten hoor!”
“Mijn borsten zitten bij het lopen echt in de weg. Ik draag dan ook zowat de stevigste sportbeha die er bestaat”
Eva Daeleman
Je ontwerpt ook kledij. Vind je de looks van je loopkledij belangrijk?
“Het moet goed zitten en mag er goed uitzien natuurlijk. Op reis in de Verenigde Staten heb ik wel een slag geslagen, ja… Ik let er wel op dat mijn loopkledij heel zichtbaar is. Het verbaast me dat er nog altijd mensen in het zwart rondlopen. Als automobilist zie je die echt niet lopen. Hoe gevaarlijk is dat? En als we het dan toch over kledij hebben… Bij het programma Ook getest op mensen hebben ze twee jaar geleden enkele dames laten sporten met en zonder sportbeha. Daaruit bleek toch hoe belangrijk een goede bustehouder is voor vrouwen die sporten. Ik geef gerust toe dat mijn borsten bij het lopen en boksen echt in de weg zitten. Daarom draag ik zowat de stevigste sportbeha die er bestaat. Maar als je zo om je heen kijkt naar de joggende vrouwen… dan zie je toch wel het een en ander in dat departement, hoor. Of nee, dat is niet echt collegiaal van me (lacht)!”
