1. Je stippelt via Google Maps het perfecte parcours van 5 of 10 kilometer uit. Allemaal goed en wel, tot je na afloop van die trainingstocht op je gps-horloge kijkt en vaststelt dat de route 236 meter korter is.
2. “Kommaan, noch drie killometer. Nu niet meer opgefen!” Gruwel, spellingsfouten op de signalisatie van het wedstrijdparcours. Nodeloos concentratieverlies!
3. Je hebt je borstnummer vastgemaakt voor de start van de wedstrijd, maar de linkerbovenhoek hangt toch zeker een centimeter hoger dan de rechterbovenhoek. Zo kan je in geen geval vertrekken!
4. Waarom toont die linkerschoen meer slijtageverschijnselen dan de rechter? Je hebt er toch evenveel kilometer mee gelopen?
5. Dilemma, o, dilemma. Je hebt je looptocht afgewerkt, maar je gps-horloge toont aan dat je ‘slechts’ 14.9 kilometer gelopen hebt. Daar kan je het natuurlijk niet bij laten en dus loop je nog honderd meter verder. Maar er start net ook een nieuw liedje op je playlist en dus weet je dat die knalschijf over honderd meter nog lang niet ten einde zal zijn. En stoppen in het midden van een topnummer, dat doe je toch ook niet?
6. Je hebt thuis een vijftal paar loopschoenen en hebt netjes bijgehouden hoeveel kilometer je ermee hebt gelopen. Behalve van één paar, natuurlijk. Moet je dat nu bijna vervangen, of kan je er toch nog een honderdtal kilometer mee lopen?
7. Je wilde eigenlijk vooral je schoenen een beetje ordenen, maar ook dat zorgt voor problemen. Zet je ze op naam? Volgens merk? Kleur? Je lievelingsschoenen links of toch rechts?
8. Je wil doodgraag de marathon lopen, maar je ergert je een beetje aan de afstand. Die is te lang, 195 meter om precies te zijn. Waarom kon dat nu niet mooi 42 kilometer zijn? Als je op Strava kijkt, kan je dan ook niet begrijpen waarom sommige mensen looptochten van 7.83 of 13.59 kilometer lopen.
9. Je wil je running-app starten, maar drukt niet voldoende hard op de ‘start-knop’ en beseft dat pas 200 meter verder. Dat wordt even terugkeren, anders ben je uiteraard niets met deze run.
