Binnen een jaar hoopt het duo na 25.000 kilometer of 590 marathons te finishen in Ushuaia. Nog veel avonturen op komst dus, maar deze ervaringen (en bijbehorende foto’s) wil het duo je nu alvast meegeven.

“Op 1 juni 2016 liepen we onze allereerste marathon in Prudhoe Bay, Alaska: het meest noordelijke plekje van het Amerikaanse continent aan de Arctische zee. Hier start de beruchte Dalton Highway: een offroad weg van 800 kilometer. Buiten hongerige grizzly’s, onvoorspelbare weersomstandigheden en vrachtwagens die over de weg donderen, ben je volledig van de bewoonde wereld afgesloten. Het was bevreemdend om meteen drie weken lang zonder enige vorm van communicatie in niemandsland te lopen.”

2. Vancouver

“In Vancouver ging plots alles razendsnel. Na maanden in de wildernis van Canada werd ons leven on the road een rollercoasterrit. We werden nationaal nieuws op televisie, ontmoetten de zuster van de Canadese looplegende Terry Fox en stonden onverwacht in één van de meest bekende nachtclubs van Vancouver tot in de vroege uurtjes op de dansvloer. Vanaf het eerste moment werden we omarmd door de stad en haar bewoners, wat een onwaarschijnlijke mentale boost was na een eenzame doortocht in Canada. Het was ook een mooie afsluiter voor we de grens met de Verenigde Staten overstaken.”

“In één dag dwars door Olympic National Park in Seattle, dat was het opzet. Een parcours van 95 kilometer met twee stevige bergpassen onderweg. We begonnen vroeg in de ochtend met vol goede moed, maar al snel beseften we dat het een lange dag ging worden. Wandelaars verklaarden ons gek: de meesten hebben dan ook drie dagen nodig voor de tocht. Het werd al snel donker, wat het moeilijk maakte om op het bewandelde pad te blijven en het gevaar om prooi te worden voor wilde dieren vergrootte. Na 20 uur waren we dan ook dolgelukkig toen we onze vrouwen aan de andere kant van het park zagen. De ontlading was groot.”

“Onderweg hebben we ook enkele bijzondere mensen mogen ontmoeten. Een rabbijn nodigde ons in Californië uit voor een rustdag in zijn schuur, die was omgebouwd tot zijn woning. De man bleek een echte avonturier te zijn: naast gepassioneerd bergbeklimmer was hij de allereerste die de Continental Divide Trail wandelde zonder officiële mappen. Dat is een wandelroute van 5.000 kilometer tussen Mexico en Canada pal op de waterscheiding van oost en west. Pittig detail: ongeveer 1.000 kilometer legde hij af met zijn eenjarige dochter in een draagtas op zijn rug. Hij is ongetwijfeld één van de meest inspirerende mensen die we onderweg al mochten ontmoeten.”

“Na de regelitis en het vluchtig leven in de Verenigde Staten waren we opnieuw vogelvrij op het Mexicaanse schiereiland. We mochten opnieuw vrij kamperen in eenzame woestijnen of op verlaten stranden. Het was een verademing om opnieuw op onverharde wegen te lopen. We liepen er soms dagen door de woestijn zonder een levende ziel tegen te komen. Het leek wel het decor van een western met op elke heuvel Clint Eastwood en zijn Mexicaanse handlanger op de uitkijk. Klaar om een duel aan te gaan. Enkel de bezwerende soundtrack van Ennio Morricone ontbrak nog.”