Het spreekt tot de verbeelding dat wij Belgen plots meer dan ooit lijken te bewegen ondanks de huidige coronacrisis. De overheidsmaatregelen in ons land zorgen ervoor dat sporten in openlucht nog altijd is toegestaan en daar wordt duchtig gebruikt van gemaakt. Dat viel ook al professoren van de KU Leuven, UGent en VUB op. Die drie universiteiten slaan de handen in elkaar voor een heus onderzoek naar de verschillende types van ‘coronasporters’.
“Er is iets opvallend aan de hand in sportland, iets dat we als een ‘vrijheidsparadox’ zouden kunnen omschrijven: aan de ene kant is er een verbod op niet-noodzakelijke, vooral gemotoriseerde vormen van verplaatsing. Anderzijds is de bevolking in ons land nooit eerder zo sterk vanuit de overheid gestimuleerd om fysiek actief te zijn”, zegt professor Jeroen Scheerder van de KU Leuven aan HLN.
“We zouden kunnen stellen dat we nog nooit een dergelijke grootschalige en impactvolle ‘overheidscampagne’ ter promotie van sport en beweging zagen. Maken we nu de geboorte van de coronasporter mee?”, stelt Scheerder zich de vraag.
Na drie weken ‘lockdown light’ is het moeilijk om al grote conclusies te trekken uit het onderzoek. Scheerder spreekt echter wel al van vijf types onder de coronasporter. “De digitale competitiesporter is een digitaal sportbeest. Onder die groep vallen de sporters die buiten sporten, maar de competitie in een virtuele ruimte laten plaatsvinden door online applicaties zoals Strava of Zwift. Op termijn kunnen die sporters ook potentiële nieuwe leden van sportclubs en sportfederaties zijn.”
“De schermsporter is iemand die binnenshuis gaat sporten of bewegen en daarbij de hulp inroept van een scherm, zoals bijvoorbeeld digitale yoga of een spelconsole zoals Wii. Voor commerciële bewegingscentra kan dit een gouden zaak zijn. De salonsporter heeft een gelijkaardig profiel, aangezien er ook binnenshuis aan lichaamsbeweging wordt gedaan. Het verschil zit hem hier in het feit dat er geen scherm nodig is, maar bijvoorbeeld wel een schema voor krachtoefeningen van een trainer, meteen een interessant publiek voor personal coaches.”
“De natuursporter ervaart de lockdown light als een soort straf en wil zich daarom absoluut uitleven al lopend, wandelend of op de fiets. Voor hen hoeven daar geen online applicaties aan te pas te komen. Bepaalde faciliteiten om te bewegen zijn dat hier wel. Tot slot is er ook de sportnegationist, een type dat je beter gerust laat en een plezier doet met een boek of goede film. De coronacrisis betekent voor hen dat ze het sporten even links laten liggen. Kijksport kan hen mogelijk nog bekoren.”
Voor sportclubs en federaties biedt de huidige crisis wel de kans om hun sport in de kijker te zetten via social media en online platformen. Iets wat meer dan ooit gedaan wordt. “Zonder grote investeringen, maar gebruik makende van de vele bestaande online-kanalen proberen ze hun leden en de thuiszittende Vlaming te bereiken en te overtuigen om te blijven bewegen. KAAGent Foundation gebruikt TikTok om jongeren te laten bewegen. Sportclubs gebruiken WhatsApp of Facebook om hun leden uit te dagen in online-challenges. Het coronavirus zet sportfederaties en sportclubs aan om te doen wat ze misschien al lang hadden moeten doen: laagdrempelige sportgemeenschappen via online contacten creëren en begeleiden”, aldus Annick Willem van de UGent.
Met de korte online vragenlijst willen KU Leuven, UGent en VUB op al deze vragen een antwoord geven.
