Walter Baele kan niet meer zonder lopen

Ook Walter Baele komt op 22 april aan de start van de DVV Antwerp 10 Miles. Een echte opoffering wordt het niet, want de acteur en cabaretier is een echte loopfreak.

Walter Baele is al van kindsbeen af enorm sportief bezig. In zijn jeugdjaren flirtte hij zelfs met de Belgische (sub)top op de 400m, komen we te weten in een interview in Gazet van Antwerpen.

“Ik liep 48 seconden op de 400m en maakte deel uit van een aflossingsploeg die Belgisch kampioen werd”, bevestigt Baele. “Toegegeven: ik kreeg mijn kans omdat er veel afwezigen waren. Borlée-niveau, dat was ik nooit. Met een Belgische selectie nam ik ooit deel aan een stage in Parijs. Daar liepen atleten van olympisch niveau, het type dat met een stap zoveel afstand aflegde als ik met twee.”

Je droomde als kind meer van een olympisch podium dan van het theater?

“Absoluut, maar ik moest me al snel neerleggen bij mijn fysieke beperkingen. Zonder frustraties overigens. De vrijgekomen tijd ging op naar theater. Weet je, ik moet zowat het enige kind geweest zijn van wie de ouders ongerust waren dat hij te veel en te hevig aan sport deed. Ook als adolescent heb ik ongelofelijk veel gesport, waardoor ik als late veertiger nog steeds een geoefend hart bezit met een hele lage hartslag in rust. Op mijn 20ste heb ik ooit meegedaan aan een kwarttriatlon. Zonder enige fiets- of zwemtraining. Puur op basis van mijn loopconditie dus. Ik eindigde vijfde op honderd deelnemers.” 

Veel mensen vallen als twintigers – wanneer gezin en beroep de agenda vullen – stil.

“Ik niet. De intensiteit zakte natuurlijk wel, maar ik ben mijn conditie altijd blijven onderhouden. Minstens driemaal per week probeerde ik aan sport te doen. Ik ben ervan overtuigd dat ik nog steeds meekan met de 18-jarige Walter Baele. Althans, wat uithouding betreft. Qua snelheid moet ik het natuurlijk afleggen tegenover die jongere versie van mezelf.”

Een week zonder joggen…
 
“…dat is een kwelling. Mijn lichaam snakt echt naar die trainingen. Fysiek en mentaal voel ik me zonder dat joggen zo in mekaar zakken. Ik kan echt niet zonder. Voor mij is dat eten en drinken, water en brood. Als jonge gast hield zelfs een griep mij niet tegen. Ik zou die griep wel weglopen, dacht ik. En lap, mijn moeder weeral ongerust. (lachje) Maar meestal lukte dat nog ook. Zelfs blessures of pijntjes pakte ik op die manier aan. Niet altijd even verstandig, ik weet het. Zouden het mijn West-Vlaamse roots zijn: niet zeuren of flauw doen, maar werken… Laat ik het zo zeggen; ze moeten mij al een voet afzetten vooraleer ik het joggen opgeef.” 

Hoe doorstond je deze barre winter?

“Met een extra trui en handschoenen. Ik was vaak de enige jogger in het Zoniënwoud, zo leek het. Niets houdt mij tegen. Op mijn 16de ben ik ooit op een nieuwjaarsdag bij -12 graden naar Waregem gefietst om te trainen.” 

Mogen we dan spreken van een verslaving?

“Ach neen. Al die commerciële prietpraat over over runner’s high en vrijkomende endorfines vind ik dikke zever. Voor mij is joggen, zeker gezien mijn tempo, toch vooral inspanning en afzien. De beloning komt achteraf. De douche, de rust, het welbehagen, de energiestoot. Ik zie hoe mensen zich doorheen het leven voortslepen. Ik verkies een andere weg.” 

Maakt een goede conditie je tot een betere performer?

“Absoluut. Het zwaarste wat ik doe, is mijn onemanshow. Dat betekent: tweemaal vijftig minuten op mijn eentje een avond dragen, door in de huid van een hele reeks personages te kruipen. Zonder een degelijke conditie zou me dat niet lukken. Bovendien sta ik mentaal veel scherper. Maar het allerbelangrijkste is dat sport me geleerd heeft om door te zetten. Zet een doel uit, werk hard, klaag weinig en geef niet op.” 

Probeer je, als een missionaris, mensen te overtuigen?

“Dat ik een voorbeeldfunctie heb, zit er toch wel voor een stuk in, ja. Zo ben ik in mijn woonplaats Hoeilaart een tijd lang peter geweest van een Start to Run-project. Als je dan merkt dat sommige mensen daardoor hun kalmeermiddelen of antidepressiva kunnen verminderen, dan doet dat deugd. En als ik door dit interview of door mijn deelname aan de DVV Antwerp 10 Miles ook maar één mens kan doen inzien hoeveel baat hij of zij heeft bij sport, dan is mijn missie al geslaagd.”

‘ENERGY LAB BLEEK EEN OPENBARING’

In zijn aanloop naar de 10 Miles passeerde Walter Baele ook bij Energy Lab in Zwijndrecht. “Een fantastische ervaring. Een openbaring zelfs. Al bij al duurden de tests toch zo’n drie uur. Van A tot Z heb ik de uitleg beluisterd en het hele gamma ondergaan. Ik heb altijd al willen weten hoe ik qua conditie, vetpercentage en bloedwaarden stond ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten. Een meevaller, wijzen alle gegevens uit. Houden zo, was de boodschap van mijn begeleider. Het schema dat ze mij opstelden, ga ik meteen ook nauwgezet volgen. Althans, zo nauwgezet mijn agenda het toelaat. Het zijn drukke dagen, met overdag de repitities voor de muscial Robin Hood en ’s avonds optreden. Laat ik zeggen dat ik de geest van het schema wil respecteren.”

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?