25 kilometer in 2 uur en 7 minuten aan een gemiddelde van 5 minuten en 4 seconden per kilometer. Die afstand, duur en snelheid zijn de voorbije weken een eigen leven gaan leiden in mijn hoofd. De ontleding van het parcours vorige week leerde mij alvast dat het haalbaar is. Zeker gezien mijn huidige conditie. Alles minder dan 25 kilometer zal een teleurstelling zijn. Kwestie van mezelf een beetje druk op te leggen. Waarom niet?
Specifieke training
De omloop van de Wings for Life World Run is de eerste 30 à 40 kilometer relatief vlak. Vergelijkbaar met het parcours in het Limburgse Halen waar ik nu al weken train. En die trainingen lopen vlot. Omdat ik me naast de Wings for Life World Run momenteel ook voorbereid op een marathon in juni, gaat de conditie rustig in stijgende lijn. Maar het doel van de Wings for Life World Run vraagt wel een specifieke voorbereiding. En daar maak ik werk van.
Geen einde
Op het moment van dit schrijven heb ik net een duurloop van 1 uur en 15 minuten achter de rug. Waar ik normaal een egaal tempo loop, probeerde ik nu om naar het einde toe te versnellen. Het is een beetje aftasten. Moet ik trager starten dan mijn vertrouwde tempo om zo naar het einde toe te kunnen versnellen? Of moet ik aan mijn vertrouwde tempo beginnen om voldoende voorsprong te nemen op de catcher car? En vervolgens mezelf overtreffen op het einde. Einde. Het woord doet eigenlijk niet ter zake. Want er is geen einde in de Wings for Life World Run. Indelen is dus heel moeilijk. Traag starten, ingehaald worden door de catcher car en uiteindelijk het gevoel hebben dat je best nog wel wat brandstof in de tankt hebt, dat wil ik vermijden. Misschien moet ik 8 mei maar gewoon op mijn gevoel vertrouwen. Ik zal de komende weken in ieder geval nog van alles uitproberen op training.
Knieproblemen
Hoewel alles naar wens verloopt, toch nog graag deze kanttekening. Want ondanks de goeie conditie en dito motivatie, loert er stiekem een oud zeer om de hoek. Op 21 mei 2015 ging mijn rechterknie onder het mes. Een vergevorderd kraakbeenletsel – een souvenir van mijn verleden als voetballer – eiste een ingreep. Na een mozaïekplastie (kraakbeentransplantatie), zes weken krukken en drie maanden kiné volgden de eerste looppasjes. Ik was weer vertrokken. Een jaar na datum is de fitheid terug. Hoewel de knie verrassend goed standhoudt (hout vasthouden), is er toch licht protest merkbaar na 20 kilometer. Ik probeer mezelf tijdens trainingen niet te forceren, maar als je loopt voor het goede doel, dan haal je het onderste uit de kan! Afwachten wat dat op 8 mei zal geven.
Volgende week ben ik er weer. Dan lees je alles over hoe cool het eigenlijk is om tegelijkertijd tégen, maar ook mét de hele wereld te lopen.
