We slaan met z’n allen massaal aan het bewegen en ons sportgedrag lijkt daarbij alsmaar extremer te worden. Het weekblad Flair ging op zoek naar de oorzaken en vond vijf antwoorden bij Jeroen Scheerder, professor sportbeleid en sportmanagement aan de KU Leuven:
1. Wanneer we beginnen joggen, lijkt één kilometer al ver. Als na verloop van tijd de tien kilometer ons ook al niets meer doet, beginnen we steeds meer gebeten te worden om nog beter en sneller te lopen. We zoeken andere formules om terug dezelfde tevredenheid te ervaren als in het begin van ons loopproces.
2. Grenzen verleggen lijkt bij ons wel ingecalculeerd te zijn. Grenzen verwateren daardoor.
3. Steeds meer mensen ‘geloven’ in de goede eigenschappen van sport. Daar waar het vroeger een hobby was, maken er meer en meer mensen een zaak van om sporten als een soort van overtuiging te zien.
4. Bekendheden doen het, dus moeten wij volgen. Door Tom Waes, Saartje Vandendriessche en Evy Gruyaert worden we aangezet om in hun voetsporen te treden.
5. We vinden ons leven alsmaar saaier en eentoniger worden. Sport kan ons helpen om iets ‘uitzinnigs’ of iets ‘extreems’ te presteren.
Vijf redenen waarom we steeds extremer sporten
De Spartacus Run is met nu al 1.500 deelnemers het exponent van onze almaar extremer wordende sportverlangens. Professor Jeroen Scheerder (KU Leuven) verklaart die drang naar sportieve uitersten.
- TEKST: runningBE
- FOTO'S: runningBE
