Wim De Doncker maakte de snelle groei van de sport van op de eerste rij mee. Hij is medeoprichter van de Belgian Trailrunning Federation (BTRF) en organisator van de Trail des Fantômes in La Roche-en-Ardenne. “Voor onze eerste editie in 2010 telden we 170 deelnemers. Het jaar nadien was dat het dubbele en in 2012 rondden we al de kaap van vijfhonderd traillopers.”
KEUVELEN BIJ DE START
Wat is nu eigenlijk een trailrun? Een internationaal vastgelegde definitie blijkt er niet te bestaan. Heel belangrijk voor een trailrun is in ieder geval het percentage offroad. Beton en asfalt zijn uit den boze.
“Om het woord trail te mogen gebruiken, moet volgens onze normen minstens 85% van het parcours over boswegels, weiden en paden gaan. Ligt dat percentage tussen 50 en 85%, dan spreken we van een natuurloop. Nogal wat organisatoren spelen graag in op de huidige populariteit en catalogeren hun wedstrijd vaak ten onrechte als een trail”, vertelt De Doncker.
“Andere typische kenmerken voor traillopen zijn de hoogteverschillen en de vrij lange afstanden. Behoort de halve marathon al tot het langere werk in het circuit van stratenlopen, dan is het al heel moeilijk om een trail te vinden van minder dan 21 kilometer. Ten slotte mag een trail nooit uit verschillende rondjes bestaan.”
Het verschil tussen de klassieke stratenlopen en de trails is duidelijk merkbaar bij de start, vertelt Selena Temmerman uit het Oost-Vlaamse Stekene. Ze is een van de betere trailloopsters in ons land en kent intussen het hele circuit op haar duimpje. “Vlak voor de start van een stratenloop zijn de atleten nerveus bezig met hun opwarming en hun stretchoefeningen. Wanneer het startschot weerklinkt, durft men op de eerste rijen ook al eens te trekken of te duwen. Niets van dit alles bij een trail. Tot vlak voor de start staan de deelnemers rustig met elkaar te keuvelen.”
Ook aan de kledij valt meestal snel af te leiden dat je aan de start van een trailloop staat. Trailschoenen zijn zwaarder dan klassieke loopschoenen en hebben een grover profiel. Bovendien hebben de deelnemers een drankgordel of een camelbag aan. Voor de organisatie is het namelijk niet altijd even evident om in natuurgebied bevoorradingsposten op te zetten. Heel wat wedstrijden zijn dan ook van het type semiautonomie. Dit wil zeggen dat er onderweg wel enkele bevoorradingen zijn, maar dat die onvoldoende zijn om alle drank- en energietekorten aan te vullen.
VEEL NIEUWE VLAAMSE TRAILWEDSTRIJDEN
Zowel in Wallonië als in Nederland is het traillopen al veel langer populair, maar Vlaanderen is toch aan een stevige inhaalbeweging bezig. Ook bij ons ruilen steeds meer lopers het asfalt voor de modder, het gras en het zand. Was Vlaanderen jarenlang een blinde vlek op het vlak van trailorganisaties, dan kwamen er recent enkele interessante initiatieven bij op de kalender: The Coal Miners’ Trail (in Genk en As), de Bloesemtrailrun (in Sint-Huibrechts-Herne bij Tongeren), de Bear Trail (in ’s Gravenvoeren), de Scott Trailrun (in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek), de Aragas Trailrun (in Kluisbergen) en de WLOB Trailrun (in Diest). Dit jaar is er ook voor het eerst de Loop van Vlaanderen, goed voor 50 kilometer en ongeveer duizend hoogtemeters.
| running.be magazine | |
 | De uitgebreide trailspecial, plus Sabine Appelmans over haar eerste marathon, 24u lopers spotten aan de Watersportbaan, een rondje joggen met Walter Baele, het BK Beer Mile, de warme truitjes-test, het vetloopje als remedie tegen de feestkilo’s, het abc van hoogtetraining, lopen met een verkoudheid, fitnessoefeningen voor lopers, (on)gezonde ondergronden, de Tokyo Marathon, Bikram yoga, Raw Cooking, Gella Vandecaveye bestormt de KBC Boerentoren, en nog veel meer in het nieuwe running.be magazine, dat vanaf donderdag 10 januari in de winkel te verkrijgen is! |
