Kayla Montgomery was een van de traagste loopsters in haar voetbalploegje in Winston-Salem, North Carolina. Toen ze in 2009 geblesseerd raakte en kort daarna ook schokgolven en tintelingen in haar rug voelde, werd ze doorgestuurd naar een specialist. MS was het harde verdict.
Acht maanden lang had Kayla geen gevoel in haar benen, maar dat kwam langzaamaan terug dankzij medicatie. In april 2010 begon ze terug te sporten. Geen voetbal meer voor Kayla, ze legde zich toe op lopen. Met een ongeziene motivatie begon ze te trainen, tot wel zes dagen en meer dan 60 km per week.
Toen ze ook aan wedstrijden begon mee te doen, merkte ze dat haar benen na ongeveer een mijl gevoelloos begonnen te worden door het stijgen van haar lichaamstemperatuur. Ze kon echter doorlopen en voelde geen pijn, maar aan de finish had ze steevast iemand nodig om haar op te vangen. Haar benen werden vervolgens ingepakt met ijs totdat ze opnieuw gevoel kreeg.
Kayla heeft ondertussen een PR van 17:42 op de 5 km. Ze is daarmee een van de snelste loopsters uit North Carolina.
In de mini-documentaire Catching Kayla van E:60 zien we hoe Kayla in mei op de North Carolina State Championships de laatste wedstrijd als studente aan de Mount Tabor High School loopt. Ondanks een valpartij in het begin van de wedstrijd slaagt ze er alsnog in om de wedstrijd te winnen. Aan de meet valt ze – voor de laatste keer – in de armen van haar schoolcoach Patrick Cromwell, die de laatste vier jaar haar steun en toeverlaat was.
“Ik hoop nog zo lang mogelijk te kunnen blijven lopen en er alles uit te halen. Als het dan op een gegeven moment niet meer gaat, kan ik tenminste met een gerust gemoed terugblikken, wetende dat ik alles gegeven heb”, besluit Kayla.
