Exact een jaar na de DVV Antwerp 10 Miles de overstap maken naar hun eerste marathon, dat was de droom van Bieke, Hannelore, Peter en Tony. In het najaar van 2014 werden zij gekozen uit meer dan 1.000 kandidaturen om samen met redacteur Joost deel uit te maken van het running.be marathonteam.
Op 6 januari begonnen ze onder begeleiding van coach Paul Van Den Bosch van Energy Lab aan hun trainingsschema. Zestien weken later bereikten Bieke, Hannelore, Peter en Joost de finish van de DVV Antwerp Marathon! Hieronder lees je hun eerste reactie na de finish. Tony moest door een blessure tijdelijk wat gas terugnemen. Hij koos op 26 april wijselijk voor de 10 Miles als voorbereiding op de DLL Marathon Eindhoven later dit jaar.
Hannelore (4u39’06”): “Genieten van begin tot eind”
“Eerst en vooral dikke proficiat aan het running.be marathonteam en bij uitbreiding alle lopers, dat hebben we mooi gedaan! Hoewel de laatste kilometers loodzwaar waren, heb ik van begin tot eind kunnen genieten, de hele 4u41′ lang! Ik was heel blij dat ik een lange tijd met twee andere meisjes heb kunnen lopen die net hetzelfde tempo als mij aanhielden. We hebben elkaar zonder al te veel woorden kunnen aanmoedigen door samen te lopen. Daarnaast deden ook de aanmoedigingen van de supporters langs de kant veel deugd. Lekker handig die naam op je borstnummer (lacht)!”
“Vanaf km 36 ben ik toenemende pijn aan mijn rechterknie beginnen krijgen. Daarna heb ik elke kassei of oneffenheid in de weg proberen te vermijden. Mijn doel was om verder te lopen zonder te moeten stappen. Dat lukte! Behalve de pijn aan mijn knie heb ik geen andere problemen gehad zoals krampen of verzuurde benen. Wel heb ik aan een hoge gemiddelde hartslag gelopen, al begreep ik niet goed waarom deze voortdurend zo hoog was. Aan de finish stonden mijn trouwste supporters: mijn vriend en mama. Mooi! En de rest van de dag? Met gammele benen de tram op, een warm bad, de zetel op en vroeg bed in!”
Peter (4u27’25”): “Emotionele finish”
“4u28′! Ja, ik heb zwarte sneeuw gezien, maar tegelijkertijd heb ik er ook enorm van genoten. De finish was een bijzonder emotioneel moment. Vanaf km 34 kreeg ik het moeilijk en heb ik afwisselend moeten wandelen en joggen. De laatste 4 km waren mijn bovenbenen helemaal verkrampt. Mijn hartslag was nochtans heel laag (130-140), dus de conditie zat goed. Maar de bovenbenen waren zo verzuurd dat joggen echt niet meer ging.”
“Best grappig dat ik zowel bij de start als tijdens de wedstrijd herkend en aangesproken werd door heel wat medelopers die me herkenden van in running.be magazine. Ik heb dus onderweg heel wat leuke babbels kunnen slaan. Ik kreeg kippenvel op de momenten dat ik de muziekbands voorbij jogde, maar ook het gekwaak van de kikkers in het park en de vrouw die op de bovenste verdieping van een appartementsgebouw haar stereo helemaal had opengedraaid met klassieke muziek kon ik best appreciëren!”
“Ik heb heel lang samengelopen met Franske (77 jaar!) Hij heeft me zelfs geklopt en is voor mij binnengekomen. Bij deze wil ik Frans dan ook een heel dikke proficiat wensen! En toen mijn vader en vrouw me aan de finish met bloemen opwachtten, rolden de tranen bijna over mijn wangen. Ja, ik had best wat moeite om achteraf de tram op te geraken en op weg naar huis kreeg ik af en toe een kramp. Daarna heb ik een heel warme douche genomen en me op de zetel gesmeten. Ook dan ben ik af en toe moeten rechtspringen omdat er een kramp in de benen schoot. Na het eten heb ik wijselijk vroeg de dons opgezocht.”
Bieke (3u58’32”): “Aftellen naar warm bad”
Wat een super ervaring! Ik ben heel dankbaar voor de goede begeleiding die me optimaal aan de start bracht. Ik finishte net onder de vier uur. Hoewel het op het einde afzien was, heb ik er toch ook heerlijk van kunnen genieten. Zoveel enthousiaste mensen langs het parcours! Schitterend vond ik de lach van mijn dochtertje toen ze me zag komen aanlopen in het Rivierenhof! En dan de muziek! En de mooie omgeving!”
“De energiegel bij km 30 kwam echt op het juiste moment. Daarna wist ik dat er familie en vrienden langs de kant zouden staan en kon ik daar naar uitkijken. Ik was dan al een vijftal kilometer aan het lopen met wat pijn in mijn onderrug en benen die alsmaar strammer werden. Gelukkig was er genoeg afleiding om er – letterlijk – niet stil bij te staan. De finish was heerlijk, daar stonden mijn broers. Vanaf dan was het aftellen naar een warm bad (lacht). Het was echt een heerlijke dag. Een dikke proficiat aan alle lopers!”
Joost (3u23’48”): “Met runner’s high over de meet”
“’s Morgens om zes uur een bord spaghetti met bruine suiker eten … het heeft iets surreëels! Veel te lang op een tram moeten wachten en daarenboven mijn goeie loop-oortjes thuis vergeten … dat had dan weer iets van de wet van Murphy. Toch deerde mij dat niet echt. Ik voelde me voor aanvang goed en vooral benieuwd. Redelijk ontspannen ook. De halve marathon klokte ik af rond 1u36′. Ik voelde me goed, heel goed; het liep heerlijk. Tot aan km 30 zat ik stevig onder de vijf minuten per kilometer. Km 35 gaf mij echter het genadeschot. Mijn lichaam begon te protesteren: lichte krampen en benen die heel zwaar begonnen aan te voelen. Toch heb ik kunnen doorzetten en doorlopen. Trager, en op wilskracht weliswaar. Ik finishte in 3u23’48” met een runner’s high! Ik ben zelfs over de meet gesprongen, zo blij was ik! Hulde aan alle mensen aan de kant die mijn naam hebben geroepen en me zo letterlijk hebben vooruit gestuwd. Dat de roltrappen in station Groenplaats niet werkten, heb ik er maar bij genomen. De runner’s high werkte immers nog door. Daarna volgden nog een warm bad, lekker eten en een goed glas wijn. Het was een zondag om niet snel te vergeten!”
