The power of the running squad: dit verhaal bewijst het!

Een kankerbehandeling is een beetje als een marathon: een lange weg die je bij voorkeur niet alleen aflegt. Deze Amerikaanse loopster kon tijdens haar chemokuur voor borstkanker rekenen op de onvoorwaardelijke steun van haar loopvriendinnen!

Op de allereerste dag van haar pensioen, op 1 januari 2020, kreeg Kim Skarphol uit Fargo (North Dakota) een onthutsende telefoon. Uit de mammografie die de 65-jarige Amerikaanse een aantal weken daarvoor had laten uitvoeren, bleek dat ze borstkanker had. De prognose was gunstig maar er stonden haar wel 8 chemosessies te wachten.

Al sinds haar jeugd is Kim een fervent loopster. Ze heeft al enkele marathons op haar palmares staan en kan het lopen echt niet missen. “De dokters zeiden dat het een uitdaging zou zijn om te blijven lopen tijdens mijn behandeling. Maar als er één iets was dat ik niet wou opgeven, was het lopen.” Zo werd lopen een vorm van therapie voor Kim – zoals voor veel andere lopers. Zelfs op heel zware dagen wilde ze lopen naar het ziekenhuis, ongeveer 3 mijl van bij haar thuis. Daarvoor had ze wel hulp nodig én die kreeg ze: van haar fantastische vriendinnen! “Er stonden mij 8 chemosessies te wachten. Ik dacht: dit lukt me wel, ik geef niet op, I can kick this cancer’s ass! Ik belde naar mijn loopvriendinnen en vroeg aan elk van hen om met me mee te lopen naar één chemosessie. Ik was enorm verrast en blij toen de eerste keer maar liefst 8 vriendinnen paraat waren om mij te vergezellen, symbolisch uitgedost in een felroze loopoutfit. Dat had ik echt niet verwacht!”

Gaandeweg werd de groep groter en groter. Elke donderdag kwamen er meer medeloopsters opdagen om Kim een hart onder de riem te steken op weg naar de behandeling in het ziekenhuis. Door weer en wind, zelfs tijdens de coronapandemie. Dan bleven ze weliswaar op afstand en zorgden ze dat ze met niet meer dan 10 waren in de groep. “Mijn running squad werd groter en groter. Ik was vermoeid door de behandeling maar mijn vriendinnen hebben me er echt doorheen gesleurd. Ze waren altijd zo enthousiast!”

De laatste chemosessie vond plaats op 21 mei. Op dat moment had de staat North Dakota net de limiet op groepsbijeenkomsten opgetrokken tot 20 personen. Zo komt het dat Kim naar haar laatste chemobehandeling liep in een groep met 20 loopvriendinnen. “Ik voelde me zo gelukkig, zo vereerd! Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen: lopen naar mijn kankerbehandeling was echt plezant en maakte me extra sterk om de kanker te verslaan.

Kim is momenteel kankervrij en traint voor een halve marathon. Ze heeft, als 65-jarige, ook al een nieuw doel: 65 mijl fietsen. Wij wensen haar alle succes en vooral een goede gezondheid!

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?