No pain, no gain is een populair motto waaruit nogal wat lopers inspiratie en motivatie halen om er op training stevig in te vliegen. Maar is dat wel een gezond credo? Met die vraag trokken we onder meer naar Jan Bourgois. Hij waarschuwt: “Op zich is er niets mis mee dat je er vol tegenaan gaat, maar je moet toch oppassen. Als je bijna uitsluitend intensief traint, bouw je geen basis op. Meer nog, mensen die keer op keer zwaar in het rood gaan en te weinig herstel inbouwen, dreigen vroeg of laat in de lappenmand te belanden. De belastbaarheidlimiet verschilt van persoon tot persoon en is afhankelijk van de fitheid en de erfelijke aanleg, maar iedereen moet voldoende aandacht besteden aan rust. Recreanten, maar ook toppers.”
Vanaf een bepaald inspanningsniveau begint een training het lichaam te prikkelen en verstoort ze het interne evenwicht, terwijl het lichaam altijd naar een intern evenwicht (homeostase) streeft. Na een stevige trainingsprikkel kan je die evenwichtstoestand opnieuw bereiken door voldoende te recupereren. Hoelang dit proces duurt, hangt af van de opgelegde belasting en de belastbaarheid van het individu. Bourgois verduidelijkt: “Een getrainde recreant heeft na een rustige, extensieve duurloop zowat 12 à 24 uur nodig om helemaal te recupereren. Na een intensieve duurloop loopt dat gemakkelijk op tot 36 à 48 uur. Een topatleet recupereert sneller en kan dus meer trainingsarbeid aan.”
