Het waargebeurde verhaal van Chariots of Fire speelt zich af kort na het einde van de Eerste Wereldoorlog. De Joodse loper Harold Abrahams gaat studeren aan de universiteit van Cambridge en blijkt over heel wat talent te beschikken. Later arriveert Eric Liddell, een strenggelovige christen, in Cambridge. Hij daagt Abrahams uit voor een wedstrijd en hij verslaat zijn rivaal.

Beide atleten boeken de jaren nadien veel vooruitgang wat hen een selectie in de Britse ploeg voor de Olympische Spelen van 1924 in Parijs oplevert. Wanneer Eric Liddell verneemt dat hij zijn 100 meter moet lopen op een zondag, weigert hij omwille van zijn geloof. Met zijn beslissing haalt hij wereldwijd de krantenkoppen. Lord Andrew Lindsay, die al zilver haalde op de 400 meter horden, biedt Liddell zijn plaats aan in de 400 meter. Eric Liddell aanvaardt en pakt het goud. Harold Abrahams was het intussen minder goed vergaan op de 200 meter. Hij kreeg de vrijgekomen plaats van Eric Liddell op de 100 meter en ook hij won de gouden medaille.

De film kreeg in 1981 maar liefst vier Oscars. Colin Welland kreeg de Oscar voor het beste, originele scenario. De Brit stak heel veel energie in de research voor zijn film, zo contacteerde hij een groot aantal deelnemers aan die Olympische Spelen van 1924. Opvallend detail: Colin Welland haatte lopen.