Moet er nog zand zijn?

De Marathon des Sables komt er weer aan. Bjorn Van Camp liep vorig jaar 'de zwaarste wedstrijd ter wereld'. Hij doet zijn relaas in het nieuwe running.be magazine.

Sinds ‘Tomtesterom Waes’ op een pakkende manier de Marokkaanse woestijn bedwong, is de Marathon des Sables ook in België gekend en gevreesd. Van zes tot zestien april bedwingen opnieuw ruim achthonderd lopers de 252 hete en zanderige kilometers, verdeeld over zes etappes, tussen Darkaoua en Tazzarine. Een van de zeventien Belgen die het vorig jaar aandurfden, is Bjorn Van Camp (39). “De meest intense en mooie loopervaring die ik ooit had. Geen andere wedstrijd komt in de buurt.”

Bjorn Van Camp is een man van uitdagingen. En toen het basketbal hem die niet meer gaf, stortte hij zich op het lopen. Steeds meer, steeds langer, steeds extremer. Het parcours, de ondergrond of het klimaat – en alle drie als het even kan – moeten afwijken van een normale loopwedstrijd. De Marathon des Sables stond dus snel aangestipt in zijn agenda.

– ‘2.800 euro inschrijvingsgeld, dat is toch duur?’
– ‘Dat is veel geld, ja. Maar als je een droom hebt, moet je er voor durven sparen en ik vond het elke euro waard!’

Bjorn zal bijna twee uur gepassioneerd vertellen en als hij zijn fotoboek openslaat, stokt zijn stem soms. Hij is een jaar later nog altijd zichtbaar geëmotioneerd en onder de indruk van het bijzondere evenement.

HET LAATSTE AVONDMAAL

Opmerkelijk: voor Bjorn is lopen een teamsport. Hij zal zelden alleen aan een wedstrijd beginnen. Op 1 april 2011 checkte hij op de Parijse luchthaven Orly in, samen met Pol de Saedeleer (45) en Patrick Molemans (50), twee van zijn loopvrienden. Bestemming: de Sahara.

Vijf vliegtuigen brachten hen en nog dik achthonderd andere gezond zenuwachtige lopers naar Afrika. Een bus- en vrachtwagenrit later zaten ze, Belgen ondereen, onder het zeil van een berbertent in de woestijn.

“Die avond kregen we voor het laatst die week iets te eten. Dat besef maakte dat ik wat schrik had. Zou het wel genoeg zijn? Het zal toch wel lekker zijn? Zouden er genoeg koolhydraten in zitten? Het was gelukkig een uitgebreid en gevarieerd buffet.”

Daarna was elke deelnemer op zichzelf aangewezen. Bjorn volgde een nauwkeurig opgesteld schema waarin hij rekening hield met de voedingswaarde en het gewicht. “Want je mag niet vergeten dat je alles zelf moet meedragen in een rugzak. Elke gram moet je meezeulen door het zand en dat maakt de tocht zwaarder. Ik liet zelfs in laatste instantie de driehonderd gram van mijn slaapmatje achter. Enkel een Marokkaans tapijt scheidde me elke nacht van de koude en oneffen ondergrond.”

Bjorn vertrok uiteindelijk met een rugzak van elf kilogram. Zijn menu was elke dag hetzelfde: als ontbijt een zakje muesli, aan te lengen met water. Tijdens de wedstrijd voedingsrepen en ’s avonds kip met rijst en curry. “Ook uit een zakje welteverstaan. Ik at ook elke dag noten. En als toetje aten Patrick en ik om de andere dag samen een potje chocomousse. Een moment om naar uit te kijken!” Schattig…

Meteen is het duidelijk dat de Marathon des Sables meer is dan een loopwedstrijd en dat Bjorn meer is dan een loper. Hij is een avonturier. “Dat klopt. Ik denk ook dat ik daarom bij de eerste vijftig ben geëindigd, als tweede Belg. Patrick bijvoorbeeld is een betere loper dan ik, maar moest me op dag drie laten gaan.”

running.be magazine
Het volledige artikel, de broekentest met Freddy De Kerpel, Sabine Appelmans over de New York City Marathon, 14 pagina’s trainingsadvies, alles over de DVV Antwerp 10 Miles en de Spartacus Run en nog veel meer in het nieuwe running.be magazine, dat vanaf dinsdag 20 maart in de winkel ligt.
 

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?