Kortrijk Loopt door een roze bril

Op pinkstermaandag liep Kortrijk weer massaal vóór Think-Pink, tégen borstkanker. Onze vrouw was erbij en liep op roze wolkjes.

Een stralend zonnetje en een verfrissend windje: de ideale combinatie voor een geslaagde Kortrijk Loopt voor Think-Pink. En of deze editie geslaagd was. Zo’n 3.400 deelnemers – een nieuw record – gaven het beste van zichzelf, met als doel een mooie tijd lopen én Think-Pink steunen.

Op en rond Sportcampus De Lange Munte voorspelde de uitgelaten sfeer dat pinkstermaandag een topdag zou worden. Zo wat de helft van de vrouwelijke deelnemers droeg een opvallend bling bling T-shirt. ‘Speciaal door Elodie Ouedraogo ontworpen voor Kortrijk Loopt’, gilde een groepje zestienjarigen vol bewondering. ‘Nu gaan we letterlijk en figuurlijk een schitterende tijd neerzetten!’ Want er moest die dag natuurlijk ook gelopen worden, 5 of 11 kilometer. Ik koos de ‘mietjesafstand’, zoals de reporter het zo mooi verwoordde. Mietjesafstand of niet, we lopen allemaal voor Think-Pink en dat is wat telt.

Een tiental meter na de start maakten twee lopers al van dichtbij kennis met het asfalt. ‘Komaan, sta weer op’, riepen de toeschouwers en plots drong het tot mij door dat dat ook de zware opdracht van borstkankerpatiënten is: na de val weer opstaan, niet opgeven en verdergaan. De loopwedstrijd leek opeens peanuts tegenover een strijd tegen kanker. Kankerpatiënten hebben duizend zorgen, ik op dat moment maar eentje: rennen!

En dat rennen ging best vlot. Onderweg kregen we een duwtje in de rug dankzij de opzwepende ritmes van de djembés. In het laatste deel van de wedstrijd lag nog een verraderlijke verrassing op ons te wachten: een kleine tunnel, maar een grote kuitenbijter. Met lood in de benen liepen we recht naar de Grote Markt, aangemoedigd door een massa volk. De finishlijn lag uiteindelijk vijfhonderd meter dichter dan verwacht, op 4,5 km. Ach ja, wat maakt dat ook uit. Alle lopers hebben hun sportiefste beentje voorgezet voor Think-Pink, die vijfhonderd meter minder veranderen daar niets aan.

Met de shuttlebus keerden we terug naar Sportcampus De Lange Munte, waar Jürgen Vanpraet, de algemene coördinator van Think-Pink volop bezig was de Think-Pinklopers te feliciteren. ‘Grenzen verleggen, daar gaat het om’, vertelde Jürgen terwijl de lopers van een welverdiende massage genoten. ‘Think-Pink probeert de negatieve omgeving die borstkanker creëert te doorbreken en positiviteit te brengen.’

De roze organisatie telt ruim 1.800 lopers, waarvan een derde lotgenoten zijn en dat aantal groeit elk jaar. ‘Think-Pink geeft lotgenoten persoonlijk advies om stap voor stap een gezonde levensstijl op te bouwen en bewegen hoort daar uiteraard bij. Het is wetenschappelijk bewezen dat een passieve levensstijl de kans op borstkanker verhoogt. Daarom willen wij iedereen aan het sporten krijgen’, aldus Jürgen. Sabines strijd werd alvast een succesverhaal. Ook zij begon enkele jaren geleden als lotgenote, maar heeft ondertussen een marathon op haar palmares staan.

Onder de roze tent klinken we met een glaasje knalroze cava op een fijne loopwedstrijd, een mooie tijd én Think-Pink. Pinkstermaandag was een roze topdag!

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?