Kobe Ilsen: ‘Lopers zijn helden’

Kobe Ilsen lijkt de ideale schoonzoon als je hem Volt ziet presenteren, maar als je met hem gaat lopen komt het mannetje naar boven. Trappen lopen, pompen, springen en weer doorgaan.

“Ik kom tien minuutjes later, nog loopschoenen aan het kopen.” Een sms’je dat niet meteen het beste doet vermoeden over de voorbereidingen voor de 20 kilometer door Brussel. Maar dat blijkt enorm goed mee te vallen, als de sympathieke presentator tien minuten later met een splinternieuw en extra ondersteunend paar Brooks de auto uitstapt. “Ik kom hier verschillende keren per week. Vanop het Galgenweel kan ik mijn appartement zien. Ik loop door de fietstunnel onder de Schelde, hier nauwelijks honderd meter verderop. Er is een lift, maar ik loop elke keer de trappen op. En tel maar na, het zijn véél trappen. Dat is telkens de clou van mijn training.”

Dat gaan we uiteraard uitproberen. En terwijl de fotograaf er zich gemakkelijk vanaf maakt – “het gaat het mooiste zijn als ik van hier boven fotografeer” – dalen wij de trappen af, en sprinten we terug naar boven. Het zijn er 130, en ze komen hard aan. “Mijn hartslag schiet onmiddellijk omhoog, dit is mijn intervaltraining”, lacht Kobe. “Pure Rocky toch? De eerste keer gaat het wel. Maar als ik terugkeer, heb ik al 12 kilometer in de benen. Niet leuk als je dan weer die trappen op moet lopen. Maar de lift nemen of naar boven stappen, vergeet het, dat nooit!”

Je hebt aan de 20 km door Brussel deelgenomen als ambassadeur van het Rode Kruis. Hoe zijn ze bij jou terecht gekomen?
“Geen idee. Ik ben geen sporticoon, om het zacht uit te drukken. Ze zochten misschien gewoon een mens van wie ze dachten: die kan iedereen volgen. Als hij het kan, kan iedereen het.”

“Technisch lijkt het nergens op, ik loop als een boer”

Kobe Ilsen

Nu onderschat je jezelf toch? Een jonge, sterke mens als jij?
“Echt niet. Ik heb me ooit eens laten testen door het UZ Antwerpen voor een televisieprogramma. Ik was toen 25 jaar en zat in een groep met Martine Tanghe en Kris Peeters … en ik was de slechtste. De prof heeft toen letterlijk tegen mij gezegd: Kobe jongen, je bent absoluut geen talent. Ik was een van de ergsten die hij ooit gezien had. Ik ben er eigenlijk helemaal niet voor gemaakt. Ik weeg 85 kilogram, voor 1 meter 90, lopen betekent dan: een patattenzak meesleuren. En dan heb ik nog platvoeten ook, technisch lijkt het nergens op, ik loop als een boer.”

“Het is niet omdat je geen talent hebt, dat je niet kunt trainen”

Kobe Ilsen

En dan toch aan lopen verslingerd geraakt!
“Het is niet omdat je geen talent hebt, dat je niet kunt trainen. Het gevoel van in vorm te zijn, dat is de grootste verslaving. Eerlijk waar, elk vertrek is kut. De moeilijkste meters zijn effectief die tot aan de deur. Leuk is het niet als je ’s morgens zonder ontbijt en nog stram van de slaap de kou instapt. Maar na vijf minuten, als je voelt dat je lijf reageert, je bloed begint te stromen, dan komt het. En het gevoel achteraf is misschien nog beter. Het besef dat je nog de hele dag voor je hebt, maar wel al 15 kilometer hebt afgebatst. Daarvoor doe ik het.”

“Het gevoel van in vorm te zijn, dat is de grootste verslaving”

Kobe Ilsen

Hoe vaak ga je lopen?
“Ik probeer driemaal per week te lopen, en evenveel keer te zwemmen. Op zich is zwemmen doodsaai. Ik denk dat ik alle tegels van het Wezenbergzwembad al een naam heb gegeven. Maar je lijf werkt, de wereld buiten bestaat even niet meer, daarvan geniet ik.”

Doe je veel kilometers?
“Ik vind het pas echt leuk, als ik aan de magische tienkilometergrens kom, dan heb ik het gevoel dat ik straf aan het trainen ben. En het leukste is nog als het sneeuwt, keihard regent of ijskoud is. Als je het gevoel hebt dat heel de wereld in zijn zetel ligt, maar de Kobe is hier potverdoeme al 15 kilometer aan het geven.”

Je kan zwemmen en je kan lopen, bijna klaar voor een triatlon?
“Voor lopen heb ik geen aanleg, voor zwemmen wel. Ik heb een paar lessen crawl genomen, en sindsdien ben ik ermee weg. Technisch zal het wel niet perfect zijn, maar het lukt wel. Ik kan zonder probleem een paar kilometer zwemmen.”

Ik zag dat je vorige zomer tijdens een aflossingstriatlon rond de dertigste plaats uit het water kwam. Sterk!
“Ik zou heel graag ooit een halve triatlon doen. Ik heb een fiets gekocht, maar heb er nog bijna niet opgezeten. Ik krijg onmiddellijk overal pijn. Waarschijnlijk is hij niet goed afgesteld op mijn lengte. En ik moet het ook nog leren appreciëren. Na een uurtje lopen heb je al wat conditieresultaat, maar met de fiets heb je dan nog niets gedaan. En hier rond Antwerpen zijn weinig mooie parcours.”

Is het Galgenweel je favoriete loopparcours?
“Ik ga ook nog geregeld naar het Peerdsbos in Brasschaat, alleen is het daar heel drassig als het geregend heeft. Ik woon hier, dus voor mij is het Galgenweel het gemakkelijkste. Je kan hier vlak bij ’t Stad in het groen lopen, maar ik betwijfel of het hier wel zo gezond is. Zowat het drukste stuk autosnelweg van heel Europa, de aansluiting van de E17 op de Antwerpse ring, loopt hier honderd meter verderop.”

Volg je een schema?
“Ik sport nooit met schema’s, want dan moét je lopen. En als je het niet doet, voel je je slecht en ben je een loser.”

Je hebt toch een leidraad nodig om je wat bij de les te houden?
“Ik heb mijn eigen goesting en mijn eigen trots, dat is genoeg om mij aan het lopen te krijgen. Meestal slaag ik er zo wel in om elke week 50 tot 60 kilometer te lopen.”

Dat is niet weinig.
“Ik sport om mijn levensstijl te onderhouden. Ik ga graag uit, dus sport ik om mijn leven in evenwicht te houden.”

“Kater of niet, ik ga mijn kilometers doen”

Kobe Ilsen

’s Morgens vroeg op een nuchtere maag de kilo’s eraf lopen dus?
“Ik ga één keer per week ’s morgens. Maar omdat ik graag uitga, ben ik ’s morgens niet altijd honderd procent in vorm (lacht). Het weekend is voor mij vooral een moment van ontspanning. Dan ga ik lekker eten, met vrienden op café. En dat vind ik belangrijk. Dus de kans dat je mij hier zondagochtend om 10 uur betrapt in het Galgenweel is klein. Maar pas op, één principe: ’s avonds grote Jan, ’s morgens ook he. Kater of niet, ik ga mijn kilometers doen, al is het soms wat later. En als die grote wedstrijden eraan komen, kan ik ook bewust een avond thuisblijven, zodat ik de volgende dag goed kan trainen. Die motivatie heb ik wel.”

Doe je nog andere dingen naast lopen en zwemmen?
“Een vriend van mij doet, als hij gaat lopen, om de 3 kilometer twintig suicide jumps. Dat wil ik wel eens proberen. Pompen, rechtspringen met je armen in de lucht, en terug pompen. Die gast is zo 15 kilogram kwijtgespeeld, en die heeft een lijf man … Daarvoor doe ik het ook wel een beetje, daarover ga ik niet flauw doen. Als je paar jaar geleden ‘babyvet’ opzocht in Van Dale, stond mijn foto erbij. Ik deed ook niet aan sport. Ik heb wat gebasket, maar ik was waarschijnlijk de slechtste speler die ooit bij Zwijndrecht heeft gespeeld. Maar dat ik zo weinig sportgeschiedenis heb, zie ik als een voordeel. Kameraden die al heel hun leven sporten, hebben nu kapotte enkels en knieën. Terwijl ik me fysiek perfect voel. Ik heb wel zwakke knieën, maar dat is niet door slijtage.”

“Ik zeg altijd goeiendag tegen iedere loper. Mag ik bij deze iedereen oproepen om dat ook te doen?”

Kobe Ilsen

We zijn nu al meer dan een half uur aan het lopen en je hebt al tegen elke voorbijganger goeiendag gezegd. Doe je dat altijd?
“Ja! Dat is mijn kleine strijd. Ik zeg altijd goeiendag tegen iedere loper. Mag ik bij deze iedereen oproepen om dat ook te doen? Net zoals motards dat doen. Lopers moeten elkaar steunen. Want iedereen die loopt, is iemand die heel bewust daarvoor gekozen heeft. Die heel bewust gezegd heeft: nu ga ik niet in mijn zetel hangen, ga ik geen tv kijken of geen zak chips binnenduwen. Nee, in plaats daarvan doe ik loopschoenen aan. Lopers zijn helden! Dus we moeten elkaar steunen, en goeiendag zeggen als we elkaar tegenkomen.”

Naar het schijnt is lopen ook een uitstekende manier om vrouwen te ontmoeten. Volgens een Brits onderzoek gaat 1 op de 3 lopers sporten om mensen van het andere geslacht te ontmoeten.
“Aha, is dat zo? Dan toch niet hier op Oosterweel (lachend). Hoewel, niet zo lang geleden ben ik hier mijn allereerste vriendinnetje nog eens tegengekomen: Ine. Dat moet van de lagere school geleden zijn. Voor ik goed en wel besefte dat zij het was, passeerde ze me al, en kon ik niets anders meer bedenken dan he roepen. Dus als ik hier meteen een tweede oproep mag doen: Ine Beernaert (?), kom nog eens rond het Galgenweel lopen! Volgende keer draai ik me om en loop ik even mee.”

“Je moet je blijkbaar verkleden als een halve Powerranger om te gaan lopen”

Kobe Ilsen

Als je dan toch een jeugdvriendinnetje terugziet, dan maar beter meteen vol zweet en in een raar looppakje.
“Qua loopkleren is er nog een lange weg af te leggen. Serieus, ken jij nu iets van loopkleren dat er een beetje deftig uitziet? Dat is mijn grote frustratie. Je moet je blijkbaar verkleden als een halve Powerranger om te gaan lopen. Het ziet er niet uit. Dat groen-geel-oranje, waarom doen ze dat? Wat is er mis met wit en zwart? Ik ging onlangs met een vriendin loopschoenen kopen, en die moest ik echt troosten. Ze werd ongelukkig van hoe die dingen eruitzagen.”

“’s Morgens langs de Schelde lopen met La Bohème, dat is magnifiek”

Kobe Ilsen

Luister je naar muziek, als je gaat lopen?
“De volledige catalogus van Spotify draai ik erdoor. Van de top 20 greatest dancehits tot klassiek. Soms mag het pompen, en soms mag het de grandeur hebben van Puccini. ’s Morgens langs de Schelde met La Bohème, dat is magnifiek.”

Welke goede ideeën heb je opgedaan tijdens het lopen?
“Mijn huidige programma op Radio 1, Weet ik veel, heb ik volledig bedacht, terwijl ik hier aan het Galgenweel liep. Een laagdrempelig programma dat een helder antwoord biedt op eenvoudige maar actuele vragen. Terwijl ik hier rondjes liep, kreeg het programma helemaal vorm in mijn hoofd. Thuis heb ik gewoon de telefoon gepakt, naar de baas van Radio 1 gebeld, en voilà. Ik ben een zelfstandige he, ik moet mijn winkel doen draaien. Het hoofd leegmaken tijdens het lopen, dat ken ik niet. Lopen is net een creatief proces voor mij. Als ik zwem, heb ik dat wel. Dan ga ik letterlijk onder in een andere wereld.”

Je kreeg onlangs de hele machinerie van de roddelboekjes over je heen na een korte relatie met lingeriemode Kim Engelbosch. Wat doe dat met een mens?
“Daaruit heb ik vooral geleerd dat privé altijd privé moet blijven. Tot nu toe had ik mijn privéleven ook altijd goed afgeschermd. Maar ik heb een keer de fout gemaakt om met een relatie naar buiten te treden, en dan krijg je zoiets. Dat ga ik dus niet meer doen.”

En plots moet je in de boekjes lezen hoe dat meisje nog eens natrapt, hoe de boekjes op zoek gaan naar andere ex-vriendinnen om een portret van je te schetsen. Dat lijkt angstaanjagend.
“Ik heb geprobeerd me dat niet aan te trekken. Ik draai nu al een paar jaar mee, ik weet hoe het gaat. Het stormt even, maar een week later is er iets anders, en dan is het voorbij. En twee weken later herinnert niemand zich dat nog. Op die momenten moet je gewoon gaan lopen, en alle bullshit laten overwaaien.”

“En zullen we die suicide jumps nu eens proberen?”

(twintig sprongen later)

“Amai mijne frak, dat is dodelijk. Het is goed geweest zeker met dat interview? Kom we gaan naar de auto. Een beetje losstappen is ook belangrijk om te ontspannen.”

Dit artikel verscheen in het meinummer van running.be magazine. Bekijk hier de volledige inhoud en bestel het magazine online!

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?