Uit een vorige maand gepubliceerde studie van de Amerikaanse Weill Cornell Graduate School of Medical Sciences blijkt dat elke stad zijn eigen microbioom heeft. Simpel gezegd betekent dat dat er in elke stad eigen, kenmerkende micro-organismen (bacteriën, virussen, gisten, …) terug te vinden zijn, die niet in andere steden aangetroffen worden.
Voor de studie namen de onderzoekers, onder leiding van hoogleraar fysiologie en biofysica Christopher Mason, tussen 2015 en 2017 bijna 5000 stalen in 60 wereldsteden in 32 verschillende landen over heel de aardbol. Belgische of Nederlandse steden waren daar niet bij. Ze namen de stalen op plaatsen waar heel veel mensen passeren, zoals de metro en ziekenhuizen.
De wetenschappers kwamen tot de vaststelling dat elke stad een quasi totaal verschillend microbioom heeft. Bovendien ontdekten ze liefst 10.928 virussen en 748 bacteriën die in geen enkele wetenschappelijke referentiedatabank terug te vinden waren. SARS-CoV-2, het virus dat COVID-19 veroorzaakt, was daar trouwens niet bij, want dat is een RNA-virus en dat soort virussen kan met de door Mason en zijn team gehanteerde DNA-analysemethode niet gedetecteerd worden.
Door het DNA op iemands (loop)schoenen te analyseren kan Mason naar eigen zeggen met 90% zekerheid zeggen waar die persoon woont of gelopen heeft. Of dan toch als het gaat om 1 van de 60 wereldsteden waarvan hij een microbiomische staalkaart heeft. Uiteraard is die analyse van iemands loopschoenen slechts wat spielerei en niet de essentie van het onderzoek …
Wat dan wel? Door de microbiomische staalkaarten van steden gaandeweg verder uit te breiden, kunnen uitbraken van bekende en nog niet bekende virussen en de daarmee verband houdende infecties sneller opgespoord worden. De studie is ook belangrijk in het kader van verder onderzoek naar antibioticaresistentie en biedt in strafrechterlijke onderzoeken nieuwe mogelijkheden op vlak van forensische bewijsvoering.
