“Dit verhaal kan je niet verzinnen. Dat maakt het zo speciaal en uniek.” Ultrarunner Dion Leonard vat zijn onwaarschijnlijke avontuur in twee zinnen samen. De Australiër herontdekte zichzelf als loper in de Chinese woestijn en hield er een onvoorwaardelijke vriendschap met het hondje Gobi aan over. Geen toeval dat het boek ‘Finding Gobi’ een bestseller werd, en dat het verhaal een vervolg op het witte doek krijgt.
Wij gingen op visite bij Dion en Gobi in Chamonix, een prachtig dorpje in de Franse Alpen. Het skioord heeft geen sneeuwvlokken nodig om te boeien. Zeker niet voor een loper. De trails in de schaduw van de Mont-Blanc zijn talrijk, de adembenemende uitzichten ontelbaar. Sinds enkele maanden is dit de verblijfplaats van ultralopers Dion en Lucja Leonard. Er staan al verschillende etappewedstrijden op hun palmares. Maar wanneer ik het koppel op een zonovergoten terras ontmoet, gaat een ander lid van hun gezin met de meeste aandacht lopen: Gobi, een hond: 4 jaar oud en 8 kilogram ‘zwaar’. En vooral: wereldberoemd. De viervoeter dook in 2016 uit het niets op tijdens de Ultra Gobi in China en liep zo’n 120 van de 250 kilometer aan de zijde van Dion. Bloedhete temperaturen, ruig terrein, amper eten en drinken, … De hond volgde zonder verpinken. Een vriendschap voor het leven ontstond, waarna Dion het dier naar Europa bracht. “Dat was veel moeilijker dan de wedstrijd zelf”, blikt de Australiër terug. Het werd inderdaad een obstakelrun om u tegen te zeggen. Gobi moest in quarantaine blijven, maar raakte vermist. Dion vertrok daarop halsoverkop opnieuw naar China haar te zoeken. Met succes, al kon het duo pas zo’n halfjaar na hun eerste ontmoeting voet aan Europese grond zetten!
Vrijdag
Dion was in 2016 op zoek naar zichzelf als loper: “Ik wilde tonen dat ik nog niet had afgedaan, dat ik nog ambitie mocht koesteren. Ik was van plan om in de Ultra Gobi op z’n minst met de besten te concurreren.” Het was lang niet Dions eerste ultra. Best vreemd voor iemand die niet graag loopt. De Australiër lacht als ik hem ermee confronteer: “De wedstrijden vallen best mee, maar de trainingen zijn verschrikkelijk. Lucja loopt wel heel graag. Zij was deze ochtend om 7 uur al op pad met Gobi. Zij vinden dat geweldig.” Lucja pikt in: “Gobi loopt nog altijd veel. En graag. Vrijdag doet ze haar wekelijkse lange duurloop van tien kilometer. (lacht) Dat is haar lievelingsdag. Ze wordt helemaal gek als we de bergen in trekken, en ook sneeuw vindt ze geweldig.”
De volledige reportage lees je in ons januarinummer (nu in de winkel) of hier digitaal.
