(…)
Slechts drie marathons heeft Kiptum in de benen. Hij won ze allemaal. In december 2022 debuteerde hij in Valencia (2:01:53), in april 2023 won hij in Londen (2:01:25). Met zijn winst en wereldrecord in Chicago in oktober 2023 werd Kelvin Kiptum in één klap wereldberoemd. Bijzonder feitje: hij won al zijn marathons met een zogeheten negatieve split, waarbij hij dus het tweede deel van de race sneller aflegde dan de eerste helft. “Er is veel veranderd sinds Chicago, maar het is niet zo dat alles totaal anders is. Ik leef nog altijd het leven dat ik daarvoor had. De manier waarop ik train en de mensen waarmee ik omga zijn hetzelfde. Wat wel veranderd is: ik ben nu beroemd. Iedereen weet nu wie Kelvin Kiptum is. Mensen op straat herkennen me en roepen ‘Hi Kelvin’ naar me.”
Kiptum groeide op in Chepsamo, een klein dorpje in het westen van Kenia. Het gebied ligt 2600 meter hoog. Tel daarbij het prachtige landschap en de goede, heuvelachtige wegen en je begrijpt waarom deze regio veel topatleten voortbrengt. Kiptum komt uit een boerenfamilie en is het tweede kind uit een gezin met zeven kinderen. “Ik groeide op tussen de koeien en schapen. Natuurlijk hielp ik mee op de boerderij. Onze regio is niet heel erg ontwikkeld, maar naar Keniaanse begrippen is het gemiddeld. Nadat ik de basisschool afrondde, begon ik met hardlopen. Ik sloot aan bij een lokale groep en probeerde hen bij te houden, maar dat was in het begin onbegonnen werk.”
Geleende loopschoenen
Hoewel Kiptum de levensstandaard in zijn dorp als gemiddeld bestempelt, waren de financiële mogelijkheden beperkt. Dat blijkt uit het feit dat de wereldrecordhouder nooit op de atletiekpiste trainde, in tegentelling tot vrijwel alle andere Afrikaanse topatleten. Zij starten op de piste en maken later de overstap naar de weg. Kiptum dus niet. De reden? De dichtstbijzijnde atletiekpiste ligt in Eldoret, zo’n 35 km verderop. “We hadden geen geld om die reis te maken. Het was moeilijk om financiële steun te krijgen. Het ging gewoon niet, dus ben ik op de weg begonnen. Maar ja, daar ben ik niet slechter van geworden, toch?” Kiptum vertelt dat hij door de beperkte financiële middelen stuitte op een ander praktisch probleem: het vinden van loopschoenen. Hoe kwam hij dan wel aan schoenen? “Ik ging op pad en vroeg aan mensen of ik schoenen mocht lenen. Dat vond ik lastig, maar ik had geen keuze. We hadden geen geld om ze te kopen. Dat klinkt raar voor jou, hé? Maar het is normaal in mijn regio. Na een training of wedstrijd maakte ik de schoenen proper en gaf ik ze terug. Heel af en toe mocht ik een paar houden. Ik was al blij dat ik niet op blote voeten hoefde te trainen.
(…)
Lees het volledige interview in het nieuwste nummer van RunningBE-magazine. Verkrijgbaar in de winkel en online te bestellen via de webshop.
