Internationale verbroedering in Grijsloke

Jarenlang was het centrum van Gijzelbrechtegem – de officiële naam voor Grijsloke – een bouwwerf. De herinrichting van de dorpskern is echter een voltreffer geworden en het nieuwe decor gaf ook inspiratie aan de organisatoren van Dwars door Grijsloke. Dit jaar zorgden die voor een nieuw parcours en de tien mijl moest plaats ruimen voor een halve marathon. Wel intact gebleven: de drievoudige beklimming van de Pikkelstraat, een venijnige helling van 600 meter tegen gemiddeld 7%, maar met pieken tot 14%.

De halve marathon was dit jaar een kolfje naar de hand van Stijn Fincioen die meteen na de start een kloof sloeg en die voorsprong stelselmatig wist uit te bouwen tot net geen zes minuten bij de finish. Iets verder in het deelnemersveld ging het er een stuk moeizamer aan toe. Opvallend in het peloton: de talrijke zwarte truitjes met groene strepen van Hastings Runners. Al meer dan 20 jaar verbroederen de inwoners van het plaatsje waar Willem de Veroveraar in 1066 de Engelsen in de pan hakte, met die van één van de kleinste dorpjes van België.

Friendship all over the world

“Het verhaal begint in 1991 toen er een officiële verbroedering tot stand kwam tussen Oudenaarde en Hastings“, vertelt Paul Cabban, de 71-jarige voorzitter van de Hastings Runners. “Om dat in de verf te zetten, organiseerden we een estafetteloop tussen beide steden. Loopclub Grijsloke was één van de weinige clubs die reageerde op onze oproep om te helpen bij de organisatie. Op die manier hoorden we over hun wedstrijd en sindsdien komt er elk jaar een delegatie afgezakt naar het voorgeborchte van de Vlaamse Ardennen.”

Verspreid over de verschillende afstanden namen dit jaar 17 Britten de start en dat was iets minder dan andere jaren. Ze waren op donderdag aangekomen, na een lange autorit van zowat vijf uur. Iedereen kreeg onderdak bij een lokaal gastgezin. Sommige deelnemers logeren al jaren bij hetzelfde gastgezin wat voor hechte vriendschapsrelaties heeft gezorgd. De baseline van de Hastings Runners is overigens niet toevallig gekozen: ‘Running promotes friendship all over the world’.

“Meer dan eens zijn we al uitgenodigd geweest naar het huwelijk van één van onze Belgische vrienden”, illustreert Paul Cabban de nauwe banden. In al die jaren heeft hij slechts één editie gemist en dat had te maken met zijn persoonlijke strijd tegen kanker. Ondanks de gezondheidsproblemen deed hij er dit jaar alles aan om opnieuw te kunnen deelnemen. Met de hulp van enkele vrienden en zijn wandelstok slaagde hij erin om één rondje op het pittige parcours van 7 km af te leggen.

Olympische fakkel

Hastings Runners telt 340 leden en organiseert elk jaar een eigen halve marathon waarop steevast enkele Grijslookse atleten hun beste beentje voorzetten. “Onze wedstrijd staat exact vier weken voor de marathon van Londen op de kalender. Dit garandeert ons niet alleen kwantiteit (meer dan 4000 deelnemers), maar ook kwaliteit met telkens de aanwezigheid van enkele Afrikaanse lopers”, vertelt Paul Cabban. Vorig jaar beleefde de sympathieke Brit zijn moment de gloire toen hij de Olympische vlam mocht dragen die in estafette van Athene naar Londen werd gedragen. Natuurlijk bracht hij enkele weken later zijn fakkel mee om die aan zijn Vlaamse vrienden te tonen.

Met de vraag wat nu na al die jaren zijn mooiste herinnering aan Grijsloke is, weet Paul Cabban niet meteen raad. “Alle edities waren speciale belevenissen”, zegt hij uiteindelijk. “Legendarisch zijn wel de kaartavonden op de vooravond van de wedstrijd in de feesttent. Soms waren die rijkelijk overgoten met de lekkere Belgische bieren wat niet altijd bevorderlijk was voor de sportieve prestaties de dag nadien. Maar zoals we in Engeland zeggen: de recuperatie na de wedstrijd start al de dag voordien.”

Een andere traditie is de gezamenlijk training op zondag om de spieren wat los te gooien. Op die manier krijgen ook de vele clubleden die de dag voordien van dienst waren tijdens de wedstrijd de gelegenheid om een toertje te lopen met de Britse vrienden. Heel lang wordt er overigens niet gelopen. Op die manier blijft er meer tijd over om enkele flesjes champagne te ontkurken.

Europese gedachte is niet helemaal dood

Vroeger was het deelnemersveld nog veel meer internationaal getint. Dat was de grote droom van Lucien Van Lancker, één van de boegbeelden van de organisatie. “Het was mijn idee om de Europese grenzen open te lopen door deelnemers uit alle landen hier in Grijsloke aan de start te krijgen. We mochten in het verleden delegaties begroeten uit Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en Nederland. Uiteindelijk bleek mijn droom financieel niet haalbaar te zijn en werd het project afgevoerd”, kan Lucien Van Lancker zijn ontgoocheling nog steeds niet wegsteken.

Naast de Britten zakken elk jaar opnieuw ook enkele atleten van de Rotterdamse atletiekclub PAC af naar Vlaanderen. Dit jaar waren ze bijvoorbeeld met 20. De Europese gedachte is dus toch nog een beetje blijven hangen in Grijsloke.

‘Verlekkerd op Belgische bieren’

Voor Juliette Ramsey (43) uit Hastings was het al haar vierde deelname aan Dwars door Grijsloke. “Eigenlijk ben ik op de sukkel met een knieblessure, maar ik wou er toch absoluut bij zijn. Ik kom graag naar Grijsloke want de mensen zijn hier zo vriendelijk en ik ben verlekkerd op al die Belgische bieren. Van jullie heuvels hou ik iets minder (lacht). Het is echt een zwaar parcours, maar dankzij de steun van de talrijke supporters valt het allemaal best mee. Ze schreeuwen je de hellingen op.”

Genezen zonder dokter

Onder impuls van dokter Kris Vansteenbrugge werkten de organisatoren van Dwars door Grijsloke jarenlang rond een bepaald thema. Zo stonden de wedstrijden tussen 1991 en 1996 in het teken van Grijslokes Olympiade waarbij de finishers elk jaar een nieuwe Olympische medaille kregen. Natuurlijk wou iedere deelnemer zijn reeks compleet hebben waardoor de Olympiade uitgroeide tot een efficiënte vorm van klantenbinding.

En de organisatoren hadden nog meer marketingtrucs in petto. Zo trok Lucien Van Lancker met zijn videocamera – de techniek stond toen nog in zijn kinderschoenen – naar talloze loopwedstrijden in de ruime regio. Heel wat deelnemers waren geïnteresseerd om zichzelf in beeld te zien lopen en kwamen achteraf kijken naar de film. Van Lancker maakte van de gelegenheid handig gebruik om iedereen een flyer van Dwars door Grijsloke in de hand te stoppen.

Veel publiciteit kregen de organisatoren ook toen dokter Ernst van Aaken op bezoek kwam om een voordracht te geven over de weldaden van duursport. De Duitse sportdokter was de pleitbezorger van het langeafstandslopen voor jong en oud in de strijd tegen beschavingsziekten zoals kanker en hartinfarct. De organisatoren steunden de controversiële dokter en als motto voor de allereerste Dwars door Grijsloke kozen ze voor ‘Genezen zonder dokter’.