Hoe zou het zijn met… Dirk Vanderherten?

Dirk Vanderherten: ‘Tegenwoordig komen er veel meer recreanten aan de start, dat kan ik alleen maar toejuichen’

“Wat ik me nog herinner van die allereerste editie? Goh, dat lijkt al een eeuwigheid geleden”, steekt Dirk van wal. “Ik weet nog dat ik toen Karel Lismont redelijk makkelijk kon kloppen in de sprint. Ik kwam van de 1500 meter, dus als mijn concurrenten met mij naar de meet gingen, wisten ze meestal wel hoe laat het was.”

“De 10 Miles werden toen nog in september gehouden. Het was maar een miezerige dag, maar de sfeer van de stad Antwerpen maakte alles goed. Bob Cools was er als burgemeester toen ook van de partij.”

Dirk zou later nog een keer winnen in Antwerpen. “Ik werd er ook nog een keer tweede als ik het me goed herinner. En een keer tiende tijdens een editie met een ijzersterke bezetting. In de beginjaren waren er natuurlijk een pak minder deelnemers dan nu, maar de kwaliteit van het deelnemersveld leek me toen wel hoger. Nu komen er natuurlijk veel meer recreanten aan de start en dat kan ik alleen maar toejuichen!”

Dirk Vanderherten: ‘Mijn beste prestaties gingen niet altijd samen met overwinningen’

Naast de Antwerp 10 Miles schreef Vanderherten ook driemaal de 20 km van Brussel op zijn naam en werd hij meermaals Belgisch kampioen op de marathon. “Toch gingen mijn beste prestaties niet altijd samen met overwinningen. Ik denk bijvoorbeeld aan mijn zevende plaats in de Boston Marathon in 1987 en mijn tiende stek op het WK marathon in Rome in datzelfde jaar.”

Begin jaren ’90 nam Vanderherten afscheid van de competitiesport, maar hij bleef wel actief in de loopwereld. “Eerst was ik bij Adidas verantwoordelijk voor de marketing, atleten en events in de Benelux. Ondertussen ben ik alweer elf jaar aan de slag bij Runner’s World, waar ik nu verantwoordelijk uitgever ben. Runner’s World is trouwens één van de partners van de DVV Antwerp 10 Miles, dus in die hoedanigheid ben ik nog altijd betrokken bij het evenement, al focus ik me nu vooral op het commerciële en minder op de atleten.”

Zelf trekt Dirk ook nog geregeld de loopschoenen aan. “Ik voel niet meer de behoefte om een borstnummer op te spelden, maar ik ga nog wel een keer of drie per week joggen in het bos. Meestal doen we dat met een groepje vrienden. Achteraf is een frisse pint dan natuurlijk ook dubbel en dik verdiend.”