Het spook van overtraining
Een van de hardnekkigste gevaren voor lopers is overtraining. Het sluipt erin wanneer je te vaak, te hard of te lang traint zonder voldoende herstel. De symptomen – futloosheid, stijve spieren, prikkelbaarheid en slechtere prestaties – worden vaak genegeerd, met alle gevolgen van dien.
Overtraining heeft in de meeste gevallen niets te maken met een te zware training, maar met een te korte herstelfase. Veel lopers denken dat rust tijdverlies is, terwijl het net de periode is waarin het lichaam sterker wordt. En zeker het belang van een goede nachtrust wordt daarbij vaak onderschat.
De vloek van de verkeerde schoenen
Een tweede klassieker: te lang doorlopen met versleten schoenen. Loopexperts raden aan om schoenen na 800 tot 1.000 kilometer te vervangen, afhankelijk van het type zool en de loopondergrond. Toch grijpen lopers vaak te laat in, met vervelende blessures als gevolg. De demping en stabiliteit van een loopschoen nemen geleidelijk af. Dat voel je niet meteen, maar de belasting op spieren en pezen stijgt.
De valkuil van snelheid
Populaire apps, zoals Strava, kunnen een bron van motivatie zijn, maar evenzeer een bron van stress. Wie elke training vergelijkt met de vorige, of met anderen, loopt letterlijk het risico zichzelf voorbij te rennen. Trainers overal ter wereld benadrukken het belang van variatie in intensiteit.
Een rustige duurloop heeft een ander doel dan een intervaltraining. De fout die veel lopers maken, is dat ze elke training te snel willen lopen. Je lichaam krijgt daardoor nooit de kans om zich aan te passen. Slim trainen betekent immers niet altijd hard trainen.
Leer van de griezel in de spiegel
Halloween of niet: het echte gevaar schuilt niet in het donker, maar in routine. Slechte gewoontes lijken onschuldig, tot ze je blesseren of je motivatie ondermijnen. Wie wil blijven lopen zonder horrorverhaal, doet er goed aan af en toe in de spiegel te kijken (zonder zich te verschrikken) en te luisteren naar het lichaam.
Lees ook: Pompoenpannenkoeken tijdens Halloween