Strak in het modieuze looppak verschijnt Zohra op de afspraak. We bevinden ons aan de Sint-Pieterskerk in het idyllische Langdorp, een deelgemeente van Aarschot, op de grens tussen Kempen en Hageland. Achter de kerk vloeit de Demer. Het is een bijzonder zomerse dag en enkele recreatieve fietsers en joggers zweten al hevig. “Dit is een prachtige streek om te sporten”, zegt de artistieke duizendpoot. “Je loopt hier langs het water, mountainbiket of flitst heerlijk met je koersfiets over de glooiende heuvels. Er komen in deze streek dan ook veel profs trainen.”
Als dj maal je waarschijnlijk wel je loopkilometers af op de nodige beats?
Zohra: “Nee! Nee! Integendeel (lacht). Ik zit al zo vaak letterlijk tot over mijn oren in de muziek dat ik die beats bij het lopen echt niet meer nodig heb. Ik luister liever naar de natuur en naar de rust! (Wijzend naar haar voeten op het looppad) Die looppassen op het grind bijvoorbeeld, zalig! Ook bij het fietsen zet ik nooit muziek op. Omdat ik dat gewoonweg niet veilig vind, maar ook omdat ik tijdens mijn sportmomenten niet wil werken. Dan zou ik toch maar de hele tijd op bepaalde overgangen of ritmes letten en beginnen te associëren. Nee, sporten moet pure ontspanning zijn. Even niets aan – en dus ook niet op – mijn hoofd!”
“Er is trouwens nog een tweede reden waarom ik geen muziek bij het lopen wil. Ik heb inspanningsastma en wil mijn eigen ademhaling horen. Dat is de perfecte indicatie om te weten of ik er niet over ga, want ik hou wel wat van snelheid. Zeker op de fiets, maar ook als ik loop. Toch begrijp ik perfect dat mensen graag op muziek lopen. Voor de motivatie, of om net niet aan hun werk te moeten denken bijvoorbeeld. Als ik thuis op de rollen train, zet ik natuurlijk wel muziek op. Dat gerol geeft een vreselijk vervelend lawaai. Dan luister ik naar nieuw materiaal of bereid ik eigen mixtapes voor.”
Je hebt een heel drukke agenda. Hoe pas je je sportmomenten daarin?
“Er gaat bijna nooit een week voorbij waarin ik niet sport. Ik heb dat nodig, het brengt rust. Die vrijgekomen endorfines maken mij goedgezind. Mijn zoontje Alec is er drie en heeft vannacht heel slecht geslapen omdat hij ziek is. Bij een eerste kindje maak je je als moeder dan zorgen. Die angst sport ik gelukkig voor een stukje af. Want dan blijkt het zoals altijd natuurlijk goed mee te vallen. Op reis neem ik trouwens ook altijd mijn loop- en sportgerief mee. Ik heb het gevoel dat veel sporten mijn lichaam en geest gezond houdt. In het weekend heb ik echt ‘zotte’ uren. Soms tot drie uur ’s nachts en dan nog met de auto naar huis … Ja, dan eindig je soms wel met een jetlag in eigen land! (lacht)”
Zomerspecial running.be magazine
Lees het volledige artikel nu ook digitaal via Blendle. Klik, meld je aan en lees!
