De Japanse onderzoekers spitsten zich toe op de bilaterale prefrontale cortex. Dit deel van de hersenen speelt een belangrijke rol bij de gemoedstoestand en bij de uitvoering van taken.
Bij een ‘complexe’ handeling als joggen – er is coördinatie van balans, beweging en voortstuwing nodig – wordt onze bilaterale prefrontale cortex flink aan het werk gezet. Professor Hideaki Soya en zijn team hadden dan ook het vermoeden dat de verhoogde hersenactiviteit tijdens en na het lopen nog andere positieve effecten zou kunnen genereren.
ROOD IS GEEN GROEN
Om hun hypothese te staven, gebruikten de Japanse wetenschappers de beproefde Stroop-test. Proefpersonen kregen de opdracht om incongruente informatie te verwerken. Zo werd bijvoorbeeld het woord ‘rood’ in groene letters geschreven, waarna de deelnemers de kleur moesten benoemen in plaats van het woord voor te lezen.
De resultaten toonden aan dat er na tien minuten joggen een significante vermindering van de Stroop-interferentie-effecttijd was. Of met andere woorden: dat de proefpersonen die tien minuten gejogd hadden veel sneller de kleur konden benoemen dan proefpersonen die niet gelopen hadden en wiens bilaterale prefrontale cortex voorafgaand dus nog niet zo hard aan het werk gezet was.
De proefpersonen die tien minuten gejogd hadden bleken niet enkel ‘slimmer’ te zijn, ze verklaarden zich ook gelukkiger te voelen. Die gunstigere stemming was voor de wetenschappers ook duidelijk waarneembaar in de prefrontale corticale zones die verband houden met stemmingsregulatie.
EVOLUTIONAIR VOORDEEL
Omdat veel kenmerken van de prefrontale cortex uniek menselijk zijn, werpt deze studie niet alleen licht op de huidige voordelen van hardlopen, maar ook op de mogelijke rol die deze voordelen kunnen hebben gespeeld in het evolutionaire verleden van de mens.
