De 10 Miles-veteranen

De DVV Antwerp 10 Miles blaast op 26 april dertig kaarsjes uit. Running.be magazine sprak met Eddy Plehiers (77) en Wim Gysen (55), die op 14 juni 1986 aan de start van de allereerste 10 Miles stonden en sindsdien geen enkele editie misten!

Hoe moeilijk was het om geen enkele editie te missen?
Eddy: “Mijn familie weet dat communiefeesten, trouwpartijen of jubilea nooit op de laatste zondag van april georganiseerd mogen worden. Soit, ze mogen dat wel doen, maar dan kom ik niet. Voor mij is de 10 Miles het sportieve hoogtepunt van het jaar. Ik ben nog nooit geblesseerd geweest. De weken voor het evenement ben ik altijd heel voorzichtig. Een griep of een verstuikte voet: ik moet er niet aan denken … Ik train wel zo regelmatig mogelijk en ik zal ook wel goede genen hebben, zeker?”

Wim: “In 2004, denk ik, heb ik bijna een editie overgeslagen. Mijn knie speelde wat op en een dokter had me gezegd dat joggen niets meer voor mij was. Op de dag van de 10 Miles kreeg ik zoveel goesting dat ik me à la dernière minute toch nog heb ingeschreven. Ik heb ze dan ook gelopen, ook al had ik twee maanden stilgelegen. Een ander jaar voelde ik me ’s morgens ziek, maar kon ik op zondag toch opnieuw niet weerstaan aan de lokroep.”

Hoe was jullie eerste keer?

Eddy: “Ik liep mijn eerste 10 Miles in 1u15′. (Toont ondertussen zijn medaille) Kijk, ik heb mijn tijd erin laten zetten! Vorig jaar liep ik 1u45′. Dat is elk jaar een minuutje trager. Dat heeft ook zijn voordelen, want dan loop je tussen de madammekes. Kijk hier (toont andere medaille), er zijn enkele heel mooie medailles geweest. Eentje met Rubens op, dat zal van Antwerpen Culturele Hoofdstad 1993 zijn. Trouwens, na mijn twintigste keer kreeg ik een beker en na mijn vijfentwintigste 10 Miles een fles champagne. Jammer, want die was snel op (lacht). Die eerste keer moest je je inschrijven in een winkel met loopkleding in een zijstraat van de Keyserlei. Ik schat dat we toen met zeshonderd waren.”

Wim: “Dat kan kloppen. Ik herinner me nog hoe we voor de start allemaal opwarmden in het Stadspark. We vertrokken toen op de Leien. Lopen in je eigen stad op plaatsen waar je normaal gezien nooit mag komen, is toch net iets specialer dan ergens anders. De Waaslandtunnel en de Kennedytunnel, dàt maakt het speciaal.”

Lees het volledige interview in het extra dikke maartnummer van running.be magazine, nu in de winkel!

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?