 |
| Op de loop voor de leeuwen. (foto jan schellekens) |
Het parcours was niet van de poes want er was geen meter vlak te bespeuren. In totaal moesten de sportievelingen meer dan 1000 hoogtemeters overwinnen. Dat is bijna evenveel als de beklimming van l’Alpe d’Huez. Bovendien kregen de lopers nauwelijks een streepje asfalt onder de voeten geschoven. De ondergrond varieerde van grind over houtsnippers tot keien. Het zou dus een wedstrijd worden voor de sterke beren.
Onweer
Er stonden niet alleen recreatieve sporters aan de start, ook enkele toppers zoals ultraloper Marc Papanikitas en Filip Detiège vonden het een goed idee om te komen proeven van de Limburgse gastvrijheid. Toen het startschot om 17u weerklonk, waren zij dan ook als eersten weg. “Na ongeveer 17 kilometer had ik een voorsprong van zowat 40 seconden op Marc. Ik nam toen wat tijd voor een lunchpauze waardoor hij naderde tot 17 seconden. Maar met een gevulde energietank draaide ik het gashendeltje gecontroleerd open waardoor ik de kloof kon uitdiepen tot 3 minuten”, vertelt Filip Detiège.
In de achtergrond eiste het loodzware parcours al snel zijn tol. Op de lange helling richting de bevoorradingspost schakelden steeds meer lopers noodgedwongen over naar wandelen. En het werd nog een pak zwaarder want plots begon het keihard te regenen. Toen ook de eerste bliksemschichten de donkere lucht verscheurden, beslisten de organisatoren om de wedstrijd te neutraliseren. Alle deelnemers vonden tijdelijk onderdak in het restaurant.
Na een klein uurtje ? het was toen al 20u40 en stilaan donker – werd de wedstrijd weer op gang geschoten. Filip Detiège moest nog slechts één rondje doen en het duurde dan ook niet lang vooraleer hij als overwinnaar over de streep kwam. Ondanks de extreme omstandigheden haspelde hij deze zware marathon af in een heel knappe tijd van 2u49:24, slechts een dikke tien minuten boven zijn besttijd (Reims 2009).
Hoofdlampje
Voor Detiège was deze wedstrijd een hoofddoel want hij had zich hier specifiek op voorbereid. “In Meerdaelwoud had ik een toertje gevonden van ongeveer twee kilometer dat heel sterk leek op dat van GaiaPark. De voorbije maanden heb ik daar heel dikwijls getraind om klaar te zijn en ja … dat was meestal ook in de gietende regen.”
Zijn overwinning kwam eigenlijk niet meer in gevaar want Marc Papanikitas had nog wel geprobeerd om de tweede start te nemen, maar na enkele meters hield hij het toch voor bekeken uit schrik voor een oude blessure. Door het wachten waren ook bij de meeste andere deelnemers de spieren beginnen verstijven en het vergde dan ook heel wat karakter om de wedstrijd verder te zetten. Het onweer was dan wel verdwenen, de regen viel nog altijd met bakken uit de hemel waardoor de plassen dieper en dieper werden. Met een lampje op het hoofd deden de deelnemers hun uiterste best om op het rechte pad te blijven in het aartsdonkere domein.
Gorilla
Door het wegvallen van Papanikitas kon West-Vlaming Hans Detavernier uiteindelijk beslag leggen op de tweede plaats terwijl Joeri De Coninck als derde mee op het podium mocht. Bij de vrouwen ging de overwinning naar Esther Devilee die de week voordien ook al de 50 kilometer lange Trail des Fantômes in La Roche had gelopen. Zij finishte in 3u48:24 voor Veerle Beernaert (brons op het Belgisch kampioenschap 100 km in Torhout) en Els Annegarn.
De GaiaPark Zoo Marathon was niet alleen origineel omwille van het parcours, ook de prijzenpot was nooit gezien. Binnenkort wordt er in de dierentuin een nieuwe gorilla geboren en die zal de naam krijgen van … de winnaar. Wie in de toekomst een bezoek brengt aan GaiaPark zal daar dus kunnen kennis maken met Filip of met Esther.
