“Buitenaards mooi”: 4 Belgen liepen magische marathon in Patagonië

Rudi, Els, Wim en Dirk reisden al de halve wereld rond om hun loopschoenen aan te binden: Chicago, New York, Tokio, Spitsbergen, Groenland … Lopen als ‘excuus’ om te reizen. De ene plek al indrukwekkender, uitzonderlijker of imponerender dan de andere. “De wereld zien en marathons lopen, dat is wat ons bindt. Je komt op plaatsen waar je anders nooit aan denkt”, legt Els uit. Toch is er geen enkele wedstrijd waar ze zo hard van genoten hebben als de marathon in Patagonië.

In het buitenaards mooie natuurpark Torres del Paine stonden op 7 september slechts 166 deelnemers aan de start van de marathon. Weg van de massa. Tussen start en finish werden ze als kleine stipjes helemaal opgenomen in een overdonderende natuur. De weidse uitzichten met de dominerende en typerende spitse bergtoppen in de achtergrond waren eindeloos, de azuurblauwe meren betoverend. Voor aanvang van de wedstrijd kregen de deelnemers van een loopcoach zelfs nog een tip mee. Goed indelen of op tijd eten en drinken? Uiteraard, maar dit advies was veel belangrijker: ‘Vergeet onderweg geen foto’s te nemen.’ In Patagonië loop je niet om een straffe tijd neer te zetten, je loopt er om te genieten. Onze landgenoten kunnen dit enkel maar beamen.

Rudi, Els, Dirk en Wim aan de start van de International Patagonian Marathon in september. 

Els: “De ongereptheid van de natuur is overweldigend. Je kan op tv kijken naar een natuurdocumentaire op Netflix of National Geographic, maar de realiteit is niet weer te geven op beeld. Wat je mag verwachten? Expect the unexpected. Die ruwheid, het kolossale karakter, die fantastische kleuren … De schoonheid is gewoon over the top.”

Dirk: “Je loopt als het ware midden in een landschap dat je helemaal omarmt. De omgeving is zo groots dat je er stil van wordt. Volgens mijn zoon waren mijn foto’s zelfs gefotoshopt. (Lacht) Zo indrukwekkend dat het bijna ongeloofwaardig wordt.”

Rudi: “Voor wie er niet geweest is, is het gewoon heel moeilijk om die uitzichten te beschrijven. Gewoon waaaauw! Na een tijdje waren we het zo beu om alles prachtig en mooi te vinden. (Lacht) Dirk heeft dan ter vervanging het woordje ‘mottig’ geïntroduceerd. We hebben onszelf dan maar omgedoopt tot ‘de mottige bende’.”

Wim: “Als je loopt, hoor je ook helemaal niets. Geen auto in de buurt, geen andere geluiden. Helemaal niets. Dat kunnen wij ons in België niet voorstellen. De stilte werd alleen doorbroken door dieren. En als het even pijn begint te doen, kijk je naar de omgeving. Dan voel je niets meer.”

Els: “Op een bepaald moment liep ik helemaal alleen. Voor en achter mij was er niemand te bespeuren. Dan kijk je even rond, naar die imponerende bergtoppen. Minuten aan een stuk liep ik rond in die stilte. Ik was zo geëmotioneerd dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.”

Lees hun hele loopavontuur en ontdek meer over de International Patagonian Marathon in het nieuwste RunningBE-magazine. Verkrijgbaar in de supermarkt, dagbladhandel en online. Je kan RunningBE-magazine ook digitaal lezen via Blendle.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?