Al meer dan 40 jaar is de Brit Steve Edwards bezig met een missie. Vorige zondag verwezenlijkte hij die in een monumentale, bijna ondenkbare prestatie. Op 61-jarige leeftijd finishte hij zijn 1000ste marathon tijdens de Milton Keynes Marathon in Engeland. 50 andere mensen deden het hem voor, maar dan wel in een tragere gemiddelde totaaltijd. Alle andere lopers die eerder geregistreerd waren voor het voltooien van 1000 marathons hadden gemiddelde eindtijden van meer dan vier uur. De totale gemiddelde eindtijd van Edwards voor alle 1000 marathons bedraagt 3:21:47.
Om je een idee te geven van hoeveel marathons dat zijn: Edwards liep de voorbije 36 jaar gemiddeld elke 13 dagen een marathon. Zijn record voor de meeste marathons in één jaar was 87 in 1992, wat betekent dat hij dat kalenderjaar gemiddeld elke 4,2 dagen een marathon liep. Ook goed om weten: de gemiddelde eindtijd van een marathon bedraagt wereldwijd 4:29:53.
Goede doel
Nochtans had Edwards na zijn eerste marathon, die hij liep op zijn 18e, gezworen om ‘nooit meer’ een marathon te lopen. Onwetende dat hij, na het ontdekken van de runner’s high, in de veertig jaar die volgden regelmatig de loopschoenen nog zou aanbinden. En dat is een understatement. “Ik had geen idee wat een marathon inhield of hoe ik me moest voorbereiden,” zei hij na zijn 1000ste finish tegen de BBC. “Maar je zou kunnen zeggen dat onwetendheid een zegen is. Ik ging de uitdaging aan met open ogen en keek er gewoon erg hard naaruit.”
Om zijn indrukwekkende prestatie nog meer kracht bij te zetten, heeft Edwards elke wedstrijd waaraan hij deelnam voltooid. Tijdens zijn vier decennia van marathonlopen zamelde hij ook geld in voor Kate’s Home Nursing, een liefdadigheidsinstelling die hem nauw aan het hart ligt. De teller stond na zijn 1000ste marathon op £10.000 (iets meer dan 11.600 euro).
“Ik heb de voorbije 40 jaar gewoon genoten van de loopsport. Het is nederig, echt nederig.”
Lopen als medicijn
Ondanks een heupblessure die hem parten speelde bij zijn laatste marathons, ging Edwards door, gedreven door pure vastberadenheid en de onvoorwaardelijke steun van zijn dierbaren en supporters. “Ik heb een heupblessure sinds marathon nummer 996 en onder andere omstandigheden zou ik rust hebben genomen, maar het was gewoon een kwestie van doorgaan”, vervolgt Edwards zijn verhaal. “We hadden T-shirts laten maken en andere lopers droegen ze ook. De pijn aan mijn heup verdween zodra ik het stadion, onder luid gejuich, binnenliep. De steun – letterlijk honderden, duizenden mensen steunden me. Ik stak die finishlijn over en was zo opgewonden en opgelucht en vijf seconden later lag ik op de grond te huilen van blijdschap. Ik kon mezelf gewoon niet onder controle houden.”
Nadat hij de finishlijn bereikt had, werd Edwards door de wedstrijddirecteur naar het podium geroepen en kreeg hij zijn officiële wereldrecordcertificaat uitgereikt. “Het is overweldigend. Er kwamen zoveel mensen naar me toe. Ze vertelden me dat ze me jarenlang hadden gevolgd en geïnspireerd zijn geraakt. Ik heb de voorbije 40 jaar gewoon genoten van de loopsport. Het is nederig, echt nederig.”
En hoewel Edwards nu zijn doel van 1000 marathons behaald heeft, is de 61-jarige niet meteen van plan om te stoppen met lopen. “Ik zou graag blijven lopen tot op latere leeftijd, alleen al voor het welzijn, maar misschien ga ik het wel anders benaderen. Ik wil nu eerder lopen voor het sociale aspect dan om competitief te zijn en mijn beste tijd te verbeteren. Ik heb altijd gezegd dat lopen het beste medicijn is dat er bestaat, zowel op fysiek als mentaal vlak.”
“Ik heb altijd gezegd dat lopen het beste medicijn is dat er bestaat, zowel op fysiek als mentaal vlak.”
