Peter De Vocht, wereldrecordhouder 10 km bij de M50 (30:55!)

In de 'Het Geheim van Hardlopen'-rubriek van deze week hebben we het over Peter De Vocht, een echte Vlaamse Reus bij de masters!

Bij de introductie van Het Geheim van Hardlopen in Vlaanderen spraken we op de Runners Expo van de DVV Antwerp 10 Miles & Marathon met de Vlaamse masteratleet Peter De Vocht. We leerden hem kennen en waarderen als een vriendelijke en bescheiden man, die onze passie voor atletiekprestaties deelt. We ontdekten dat hij al liefst 35 jaar op hoog niveau actief is en bovendien al sinds jaar en dag een eigen nieuwsbrief publiceert (die je kunt aanvragen via peter.devocht1@skynet.be), met daarin een schat aan interessante informatie over zijn eigen prestaties en nog veel meer atletieknieuws en statistieken. In dit stukje geven we een overzicht van zijn indrukwekkende loopbaan, met als hoogtepunt en climax de race waarin hij het wereldrecord op de 10.000 meter bij de M50 verbeterde tot een fenomenale 30:55.16!

Een Vlaamse reus bij de masters!

Peter De Vocht werd geboren op 7 september 1960 en liep zijn eerste wedstrijd (die hij meteen won) op 15 augustus 1968, dus nog voor zijn 8e verjaardag. Zijn atletiekloopbaan omspant dus inmiddels meer dan 46 jaar en kent vele hoogtepunten. Zo heeft hij vanaf zijn 18e (dus inmiddels 35 jaar achter elkaar!) de 5000 meter altijd gelopen rond de 14 – 16 minuten en de 10.000 meter altijd in 29 – 32 minuten. De lijst van zijn 30 beste prestaties op de 5000 meter eindigt met een langzaamste tijd van 14:27.92! Dezelfde lijst op de 10.000 meter eindigt bij 30:14.29!

De palmares van Peter is dan ook indrukwekkend, zoals de onderstaande tabel laat zien. Zowel bij de senioren als bij de M40, M45 en M50 behaalde Peter vele overwinningen, waaronder het Belgisch Kampioenschap op de 1500 m, 5000 m, 10.000 m, halve marathon, hele marathon en de veldloop.

35 jaar ijzersterk en onverwoestbaar!

De reeks uitslagen van Peter is uniek: wij kennen niemand die 35 jaar consistent op zo’n hoog niveau heeft gepresteerd en bovendien met de jaren relatief steeds sterker wordt. In de onderstaande tabel hebben we een samenvatting gemaakt van de verbluffende reeks uitslagen. We moeten daar nog bij zeggen dat we voor de overzichtelijkheid de resultaten alleen per periode van 5 jaar hebben weergegeven, maar in werkelijkheid heeft Peter vrijwel ieder jaar op dit hoge niveau gelopen! (enkele perioden met blessures daargelaten). In de tabel zijn de Belgische records van Peter met geel aangegeven en zijn Wereldrecord met rood. Ook hieruit blijkt weer dat Peter met name bij de M40, M45 en M50 een absolute topper is geworden!

Peter heeft een ongelooflijke reeks uitslagen staan op de 10.000 meter. Op zijn 18e liep hij al 32:19, later verbeterde hij zich tot een PR van 29:06 en op zijn 50ste liep hij dus nog het Wereldrecord van 30:55! We hebben de reeks van al die jaren weergegeven in de onderstaande figuur. Je ziet in 1 oogopslag dat zijn tijden nauwelijks minder worden met de jaren. Volgens de regressieformule zou hij per jaar gemiddeld maar 0,2 % achteruitgaan. In het Geheim van Hardlopen hebben we aangetoond dat dit voor normale mensen 4 keer zo groot is! (0,8 % is) Peter slaagt er dus vooralsnog in om de tijd te verslaan. Overigens heeft hij onlangs een operatie aan zijn meniscus ondergaan, dus het is even afwachten hoe hij daarvan zal terugkomen. Peter hoopt dat hij in september 2015 weer in staat zal zijn om het Wereldrecord op de 10.000 ook bij de M55 aan te vallen (momenteel in handen van de Australiër Keith Bateman met 31:51.86). Voor de Nederlanders is het nog interessant om de vermelden dat op de wereldranglijst aller tijden op de 10.000 m bij de M50 Aart Stigter op een mooie 9e plaats staat met een prachtige tijd van 31:53.5.

Aanval op het wereldrecord 10.000 meter (M50)

In één van zijn nieuwsbrieven heeft Peter een bloedstollend verslag geschreven van zijn aanval op het wereldrecord; we laten hem hieronder aan het woord:

“Op woensdagavond 08-09-2010 was het zover, daags na mijn 50ste verjaardag zou ik het wereldrecord aanvallen te Tessenderlo. Het zou de belangrijkste wedstrijd en het hoogtepunt uit mijn carrière moeten worden. Tweevoudig Belgisch kampioen Stefan Van Den Broek had zijn hulp als haas aangeboden; mijn ploegmakkers Kristof Nevelsteen en Jan Vangoidsenhoven zouden vanaf de zijlijn mijn schema van 74 seconden per ronde bewaken. Toen ik aan de baan arriveerde zag ik meteen de autobus met supporters van café Knoet en ook andere sympathisanten staan. Nu mocht ik al die sportliefhebbers niet teleurstellen! Ik ging samen met Stefan inlopen, waarbij we merkten dat het toch wel ietwat te krachtig waaide, het zou dus een zware dobber worden! Na het startschot zette Stefan zich op kop en ik nestelde mij in zijn foulee. De aanvangskilometers verliepen probleemloos, we liepen zelfs een aantal seconden uit op ons schema. De 3 km werd gepasseerd in 9:11 en de 5 km in een mooie 15:20. Dat liet het beste verhopen. De medeatleten in de wedstrijd maakten steeds vrij baan wanneer ik hen dubbelde, een knappe, sportieve geste waardoor ik geen tijd verloor. Vanaf de 7e kilometer begon ik het lastiger te krijgen. Ik voelde aan steken in de zij te krijgen, verdomme het was toch niet waar zeker. Noodgedwongen vroeg ik Stefan om vaart te minderen, maar ik liep nu rond of er een dolk in mijn zij was geprikt. De toeschouwers zagen me vertragen en moedigden me nog meer als tevoren luide aan. Kristof en Jan zagen met lede ogen hoe we meer en meer op achterstand raakten, een nieuw record leek verder weg dan ooit. Bij de laatste kilometer had ik 7 seconden achterstand, toen een toeschouwer riep ‘Peter, een wereldrecord lopen is afzien’. De man had groot gelijk, ik zat wel stuk, maar had geen keus, het was alles of niets. De pijn verbijtend verloor ik geen extra tijd meer in de voorlaatste ronde. Bij de bel zag ik een tijd van 29:46 staan en diende dus de laatste ronde sneller te lopen dan 70 seconden, voor iemand van 50 die vergaat van de pijn geen evidentie. Stefan probeerde me op het goede sleeptouw te nemen, maar bij het ingaan van de laatste 200 meter lag ik nog steeds 4 seconden achter op het schema. Een ramp, de laatste 200 meter zou ik onder de 33 moeten lopen, of ik ga het record op een haar na missen. In de allerlaatste rechte lijn zag ik de klok wegtikken richting de 30:56 en weg record. Ik beet nog eens op de tanden en wierp mijn lichaam door de fotofinish in een tijd van 30:55.16, een verbetering van 92 honderdsten van een seconde! Het was nipt en ik dank het aan het haaswerk van Stefan, de warme aanmoedigingen langs de kant en de sportieve atleten die plaats voor me maakten bij het dubbelen. Zo is een wereldrecord in een individuele sport toch een teamprestatie, waar ik de rest van mijn leven dankbaar op zal terugblikken!”

Je kunt het effect van de leeftijd op je eigen tijden berekenen met onze calculator op onze website www.hetGeheimvanHardlopen.be. Het boek is nu ook verkrijgbaar als ebook.

Dit artikel werd mogelijk gemaakt door Hans van Dijk en Ron van Megen.

Like this article? Share it!

Misschien vind je deze ook interessant?