‘Marathon kan hart beschadigen’

Veertig atleten deden mee aan het onderzoek van La Gerche, die verbonden is aan de universiteit van Melbourne, maar momenteel werkt hij bij het departement Hart- en Vaatziekten aan de KU Leuven. Ze waren zich allemaal aan het voorbereiden op een marathon, triatlon of een wielerwedstrijd in de bergen, trainden minstens tien uren per week en hadden voordien geen hartproblemen.

Enkele weken voor de wedstrijd werd een bloedtest afgenomen en een elektrocardiogram gemaakt. Onmiddellijk erna en zes tot elf dagen later werden de tests overgedaan.

“We merkten dat het hart van atleten na de inspanning groter geworden was en dat de rechterhartkamer minder functioneerde”, aldus La Gerche in Het Laatste Nieuws. “Dat betekent dat er minder bloed door het lichaam wordt gepompt. Bij de meeste sportlui herstelde het hart zich, maar bij vijf niet. Twee weken later vonden we littekens – zogenaamde fibrose, of overmatig vezelig bindweefsel – op de hartspier terug.” Fibrose is een permanente beschadiging van het hart die kan leiden tot ritmestoornissen en mogelijk zelfs tot hartfalen.

“Het beoefenen van extreme uithoudingssporten kan dus beschadiging aan het hart veroorzaken”, concludeert La Gerche. “De vijf atleten waren al langer met hun sport bezig en trainden ook vaker. We moeten nu verder onderzoeken waarom het fenomeen zich bij hen wél voordeed en bij de anderen niet.”

De resultaten van zijn onderzoeken verontrusten La Gerche, zelf een fervent loper en vorig jaar nog goed voor 2u33 op de Brussels Marathon, evenwel niet. “We mogen niet veralgemenen en nu zeggen dat elke uithoudingssport slecht is voor het hart.”
 
La Gerche maakt een vergelijking met tennis: “Sommige tennisspelers krijgen een tenniselleboog. Dat betekent niet dat tennis slecht is voor u. Wij zeggen niet dat sporten ongezond is. De voordelen zijn al uitgebreid bewezen. Mijn advies: overdrijf niet met trainen, doe het met mate en geef je lichaam na een inspanning voldoende tijd om te herstellen.”