Zo’n 7000 lopers verschenen aan de start van de halve marathon van Cambridge. Onder hen de 49-jarige Andrew Rawlings. Die snelde in een tijd van 1u06’52” naar de zege. Een topchrono, zeker gezien zijn leeftijd.
Maar Andrew Rawlings bleek iemand anders te zijn: Jack Gray. Rawlings is de baas van de 24-jarige Gray en bood hem twee dagen voor de race zijn borstnummer aan omdat hij een hamstringblessure had opgelopen. Gray, zelf een fervent loper, had zich niet op tijd ingeschreven voor de wedstrijd en greep de kans dus met beide handen. “Ik heb de organisatie daar ook van op de hoogte gebracht”, zei Gray op zijn Facebook-pagina. “Maar ik kreeg een out of office.”
Toen de loper als eerste over de finish kwam, besefte hij wel dat hij een en ander moest opbiechten. “Al denk ik dat de organisatie op dat moment ook wel besefte dat ik geen 49 jaar ben. Ik vertelde het verhaal, waarna ‘Andrew Rawlings’ gediskwalificeerd werd.” Gray liet ook nog weten dat hij alle begrip had voor de beslissing van de organisatie. Die reageerde als volgt: “Regels zijn regels, en met het borstnummer van iemand anders lopen, mag niet. Allicht gebeurt het wel vaker zonder gevolgen. Het gebeurt echter zelden dat iemand wint met het borstnummer van een andere loper.” Na de diskwalificatie van Gray/Rawlings werd William Mycroft de laureaat met een tijd van 1u07’11”.
Wisselen van borstnummer, waarom?
In dit geval hebben we begrip voor de heren Gray en Rawlings en de organisatie. Rawlings vond het beter dat iemand in zijn plaats kon lopen in plaats van de plek onbenut te laten. Maar de organisatie moet natuurlijk de regels toepassen. Met iemands anders zijn/haar borstnummer lopen, is een tactiek die sommige lopers gebruiken om zich te kwalificeren voor een grote wedstrijd. Zij laten dan een snellere loper in hun plaats de wedstrijd afwerken om zo te voldoen aan de kwalificatienormen. En dat is natuurlijk niet oké.
