In running.be magazine hebben we telkens onze rubriek De Meeloper. Voor de huidige editie ging onze journalist Simon De Vriendt op pad met Erik Scharpé. Erik was de enige Belg aan de start van de recentste Yukon Arctic Challenge, een wedstrijd van 480 kilometer in het poolgebied van Canada, zonder vaste etappes, kampen of bevoorradingen. De editie van dit jaar was uiterst extreem. Overdag ‘piekte’ de temperatuur tot -45°C, ’s nachts dook het kwik naar -54°C. 15°C kouder dan verwacht. Verschillende deelnemers verloren ledematen en de organisatie stopte de wedstrijd toen er nog maar een man in koers was. Scharpé hield het na 110 kilometer en 36 uur zonder slaap zelf voor bekeken.
Je keerde vijf weken geleden terug uit Canada. Voel je de gevolgen nog?
ERIK SCHARPE: (knikt) “Ik heb nog altijd geen gevoel in mijn vingertoppen. Ik kreeg frostbite (schade aan lichaamsweefsel door extreme kou, wat kan leiden tot afstervende lichaamsdelen; red.) in eerste fase op acht van mijn tien vingers, en op mijn neus. Het komt goed, maar dat kan nog enkele maanden duren.”
Wat zegt je vrouw van dit avontuur?
“Voor haar was het niet tof. Het enige wat ze wist – dankzij de gps-tracker – was dat ik gestopt was. Daarna hoorde ze twee dagen niks meer. Ook niet van de organisatie. Dat deed me nadenken. Ik heb een vrouw en drie kinderen, zoiets wil ik hen nooit meer aandoen. Ik wil ver gaan, maar dit was bovenmenselijk.”
Kan je beschrijven hoe -54°C graden voelt?
“Helse pijn. Je voelt dat je onmiddellijk naar binnen moet, maar je zit in een gebied zo groot als de Benelux met maar vijf wegen. Je bent godverlaten, en dat maakt je bang.”
Het volledige interview met Erik lees je in running.be magazine, nu in de winkel, of hier digitaal.
