 |
| Volgens de managers moeten we een tijd onder de twee uur de eerste tien jaar zeker niet verwachten. (foto belga) |
‘NOOIT ZAL EEN BLANKE ATLEET MEER EEN BELANGRIJKE MARATHON WINNEN’
De drie managers zien een blanke marathonloper in de toekomst het wereldrecord niet verbeteren. “Blanke topatleten zullen uitzonderingen blijven, maar ze zijn er wel, kijk maar naar de Franse sprinter Christophe Lemaitre“, zegt Boeting.
‘EEN MARATHON IN MINDER DAN TWEE UUR IS VOLGEND JAAR HAALBAAR’
Een marathon onder de twee uur lopen is volgens de heren pakweg de komende tien jaar nog niet aan de orde. “Als je een Afrikaanse atleet vindt die zich op de westerse manier wil voorbereiden, komt die magische grens over een jaar of tien, twintig vanzelf in zicht”, aldus Hermens.
‘DE LOOPCULTUUR VERKLAART HET KENIAANSE SUCCES’
Het succes van de Kenianen heeft volgens de managers inderdaad meer te maken met de loopcultuur dan met de genen. Boeting omschrijft het als volgt: “De genen zullen best een rol spelen, maar de Kenianen moeten er toch echt voor trainen. Als ze met een speer in de hand tegen een hut gaan zitten, gebeurt er niets.”
‘KENIAANSE DOMINANTIE IS SCHADELIJK VOOR DE SPORT’
Volgens Hermens is het probleem in Kenia dat je te veel dezelfde namen hebt. “Iedereen heet Kiplagat, Kipsang of Mutai. In Ethiopië is het probleem dan weer dat de namen voor ons te moeilijk zijn.”
‘WESTERSE MANAGERS ZIJN EEN NOODZAKELIJK KWAAD VOOR KENIAANSE ATLETEN’
Volgens Boeting heeft elke atleet een manager nodig om in het buitenland te lopen. “Anders is het bijna onmogelijk bij de ambassade een visum te krijgen. Je hebt een ticket nodig, een uitnodiging, een bankrekening, een verzekering en geld. Vaak hebben ze niet eens een bankrekening.”
‘BINNEN TIEN JAAR ZIJN DE KENIAANSE VROUWEN NET ZO DOMINANT ALS DE MANNEN NU’
“In de breedte zijn de Ethiopische vrouwen sterker”, vindt Van de Veen. “De Keniaanse man belemmert de ontwikkeling van de vrouw.”
