In een interview in Het Nieuwsblad wil Monique Gielen zich absoluut geen supervrouw noemen. Toch moet je het maar doen: een gezin met vijf kinderen, van wie er nog drie thuis wonen, combineren met een voltijdse baan en een letterlijk ‘uit de hand gelopen’ hobby.
Monique begon samen met een collega te lopen in 2002. “Rustig aan, want lopen, daar was ik niet zo goed in. Toch liep ik al gauw heel fanatiek, ook nadat de collega had afgehaakt. Twee jaar later liep ik mijn eerste marathon.”
Ondertussen heeft de Turnhoutse al 14 marathons op de teller staan. “Maar ik maakte de fout altijd beter te willen zijn en ik geraakte overtraind. Omdat ik op doktersvoorschrift een tijdje niet meer mocht lopen, ben ik met fietsen en zwemmen begonnen. De weg naar de triatlon lag open.” En zo komt het dat ze zondag aan de start staat van de Ironman (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km lopen) in Nice.
“Als ik dat kan, kan iedereen het. Maar wat ik doe, kan ik alleen dank zij mijn gouden man en mijn lieve kinderen, die heel wat huistaken overnemen”, zegt Monique. “Heel het gezin stond achter mij, anders had ik het niet gedaan.”
Elke minuut is gepland in het leven van Monique. “Ik sta elke dag om half zes op om te gaan zwemmen. Na het werk doe ik een loop- en fietstraining. Als ik thuis kom, staat het eten klaar. Strijken doe ik maar één keer per week, maar dan wel de hele zondagmiddag. Dat is mijn strijk…marathon.”
